|
Część państw ustanawia także odrębne przepisy dotyczące utraty obywatelstwa, np. z powodu zdrady państwa, ucieczki za granicę przed odbywaniem służby wojskowej itp.
W Polsce Konstytucja RP jednoznacznie określa, że jedynym sposobem utraty polskiego obywatelstwa jest jego zrzeczenie się. Państwo samo nie może odebrać obywatelstwa jednostce.
W sytuacji, gdy rodzącemu się dziecku – na mocy prawa krwi lub prawa ziemi – nadane zostanie więcej niż jedno obywatelstwo, rodzice mają prawo do złożenia w imieniu dziecka odpowiedniego oświadczenia woli, na mocy którego dziecko to może utracić obywatelstwo polskie ([[prawo opcji]]).
W okresie [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], prawo polskie przewidywało szereg powodów, z których można było utracić obywatelstwo<ref>Zobacz pierwotne brzmienie ustawy o obywatelstwie polskim – art. 15 ust. 1
„Obywatel polski, który przebywa za granicą, może być pozbawiony obywatelstwa polskiego, jeżeli:
# naruszył obowiązek wierności wobec Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,
# działał na szkodę żywotnych interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,
# nielegalnie opuścił obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej po dniu 9 maja 1945 r.,
# odmówił powrotu do Polski na wezwanie właściwego organu państwowego,
# uchyla się od wykonania obowiązku wojskowego, przewidzianego przez prawo polskie,
# skazany został za granicą za przestępstwo stanowiące zbrodnię pospolitą również w rozumieniu prawa polskiego lub jest recydywistą.”
({{Dziennik Ustaw|1962|10|49}}).</ref>.
| 