Tomasz Strzępiński: Różnice pomiędzy wersjami

Tomasz Strzępiński od 1419 studiował w [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]], uzyskując w 1431 tytuł doktora prawa kanonicznego, a w 1443 doktora teologii. W latach 1440-1455 był profesorem na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|wydziale teologicznym]], a w latach 1432-1433 i ponownie w latach 1443-1444 zajmował stanowisko [[Rektorzy Uniwersytetu Jagiellońskiego|rektora Akademii Krakowskiej]]<ref name = Poczet />. W 1433 został mianowany kanonikiem gnieźnieńskim, w 1436 kanonikiem poznańskim, a w 1440 kanonikiem krakowskim. W 1433 był delegatem prymasa [[Wojciech Jastrzębiec|Wojciecha Jastrzębca]] na sobór w [[Bazylea|Bazylei]], a w latach 1437-1455 był współpracownikiem prymasa [[Wincenty Kot|Wincentego Kota]] w Gnieźnie. Był to jedyny profesor [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]] (Uniwersytetu Jagiellońskiego) na tronie biskupim w Krakowie{{fakt}}. Jako biskup krakowski stał się bliskim współpracownikiem króla [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierza Jagiellończyka]]. W 1458 ochrzcił królewicza [[święty Kazimierz|Kazimierza]] (późniejszego świętego, patrona Polski i Litwy). Dwukrotnie zwoływał sobory diecezjalne w 1456 i 1459 – ich głównym tematem było uzyskanie zgody duchowieństwa na kontrybucję przeznaczoną na potrzeby państwa spowodowane wojną z [[zakon krzyżacki|zakonem krzyżackim]], co udało się biskupowi osiągnąć. Na [[Stradom (Kraków)|Stradomiu]] założył i uposażył szpital dla chorych księży. W testamencie swoją bibliotekę przekazał wydziałowi prawa Akademii Krakowskiej. Został pochowany w katedrze wawelskiej, a w skarbcu katedry do dziś przechowywana jest gotycka infuła będąca pamiątką po biskupie Strzępińskim.

[[Kategoria:Polscy prawnicykanoniści]]