Reprezentacja Związku Radzieckiego w piłce nożnej mężczyzn: Różnice pomiędzy wersjami

W pierwszym meczu przegrała jednak 0:2 z [[Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn|Rumunią]], a w drugim również 0:2 uległa aktualnym jeszcze Mistrzom Świata – [[Reprezentacja Argentyny w piłce nożnej mężczyzn|Argentynie]] tracąc szansę na awans. Na pożegnanie ''Sborna'' wygrała 4:0 z rewelacją turnieju – [[Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn|drużyną Kamerunu]] (prowadzoną przez radzieckiego trenera [[Walerij Niepomniaszczij|Walerego Niepomniaszczego]]), która jednak wcześniej zapewniła sobie awans do 1/8 finału i mecz z ZSRR potraktowała ulgowo.

 

 

Pod koniec [[Lata 80. XX wieku|lat osiemdziesiątych]] w ZSRR rozpoczął się etap ''[[pieriestrojka|pieriestrojki]]'' (''przebudowy''), która miała dostosować radziecki system komunistyczny do zmieniającej się międzynarodowej rzeczywistości politycznej. Przemiany polityczne miały wpływ także na piłkę nożną. Zawodnikom pozwolono legalnie przenosić się do zagranicznych klubów. Wielu zawodników chętnie korzystało z tej możliwości, choć na początku dotyczyło to głównie starszych graczy (np. Błochina). Najgłośniejsze były transfery Siergieja Alejnikowa i Aleksandra Zawarowa do [[Juventus F.C.|Juventusu]]. Na mistrzostwach we Włoszech po raz pierwszy w historii w radzieckiej kadrze pojawili się reprezentanci klubów zagranicznych: obok Alejnikowa i Zawarowa byli to Dasajew ([[Sevilla FC]]), Chidijatullin ([[Toulouse FC]]), Gorłukowicz ([[Borussia Dortmund]]), Luty i [[Aleksandr Borodiuk]] (obaj [[FC Schalke 04]]).