Czołg: Różnice pomiędzy wersjami

Należą do niej T-54, mający 35 ton, 180 mm pancerz czołowy i niestabilizowaną armatę kalibru 100 mm; systemy prowadzenia ognia są mało skuteczne. Jego odpowiednikiem jest amerykański M-47M47 z niestabilizowaną armatą kalibru 90 mm i podobnym zestawem celowników.

'''Druga generacja''' to czołgi mające już udoskonalone, w stosunku do poprzedników, przyrządy celownicze, wprowadzono wtedy po raz pierwszy celowniki laserowe, i pociski APFSDS. Do tej generacji należą czołgi [[T-55]], w wersji AM (zmodernizowane, wyposażone w system kierowania ogniem MERIDA oraz dodatkowe opancerzenie kadłuba i wieży), [[T-62]] – pierwszy w ogóle czołg II generacji, pierwszy z gładkolufową stabilizowaną armatą kalibru 115 mm i 240 mm pancerzem czołowym. Jego potencjalny przeciwnik amerykański [[Patton (czołg)|M-60M60]] miał armatę gwintowaną kalibru 105 mm, brytyjską L-7L7, produkowaną na licencji w USA pod nazwą M-68M68. Była ona wówczas standardową armatą we wszystkich armiach [[NATO]]. Także brytyjskie czołgi Chieftain z armatą o kalibrze 120 mm były klasycznymi przykładami czołgów drugiej generacji. W tym okresie standardem stało się montowanie bocznych ekranów przeciwkumulacyjnych, aby przeciwdziałać nasyceniu kumulacyjnymi środkami przeciwpancernymi (np. granatniki przeciwpancerne) będącymi na wyposażeniu piechoty.

* [[Pz. 61|Pz61]]