Obrona Pragi: Różnice pomiędzy wersjami

W centrum obrony Pragi dowodził Józef Zajączek, lewym skrzydłem [[Jakub Jasiński (generał)|Jakub Jasiński]], a prawym skrzydłem W. Jabłonowski. Rosjanie przybyli pod Pragę 2 listopada i przystąpili do działań pozorujących przygotowanie do oblężenia. Wojska rosyjskie rozłożyły się między [[Białołęka|Białołęką]] a [[Grochów (Warszawa)|Grochowem]]. Już 3 listopada baterie rosyjskie otworzyły ogień. Energicznie działający Suworow nie zamierzał tracić czasu na oblężenie, czego spodziewało się polskie dowództwo, lecz właściwie oceniając słabą pozycję wojsk Rzeczypospolitej, postanowił opanować Pragę jednym szturmem.

O świcie (5 rano), 4 listopada 1794, [[Rosja]]nie uformowani w siedem kolumn rozpoczęli niespodziewany szturm na sypkie [[szaniec|szańce]] Pragi, kierując główny impet uderzenia na północną część umocnień, bronioną przez oddziały dowodzone przez gen. [[Jakub Jasiński (generał)|Jakuba Jasińskiego]]. Po krótkotrwałej, zaciętej walce Rosjanie przerwali umocnienia i rozpoczęli marsz w kierunku mostu wiodącego do Warszawy. W [[reduta|reducie]] zwanej „Zwierzyniec” bronił się i poległ gen. Jasiński. [[Pułk Lekkokonny Starozakonny]] dowodzony przez [[Berek Joselewicz|Berka Joselewicza]] został rozbity, większość żołnierzy poległa.

Po przełamaniu oporu obrońców, Rosjanie dokonali masakry ludności cywilnej Pragi. W wyniku kilkugodzinnej fali mordów życie straciło około 20 tysięcy ludzi. Ten akt sterroryzował lewobrzeżną stronę Warszawy i skłonił stolicę do kapitulacji. Wojska powstańcze wycofały się na południe i [[5 listopada]] całe miasto zostało zajęte przez Rosjan. Ówczesny ambasador brytyjski w Warszawie określił mord na cywilach jako ohydne, niepotrzebne barbarzyństwo<ref>''„Z najwyższym żalem informuję Waszą Lordowską Mość, że atakowi na linie obrony Pragi towarzyszyło najstraszliwsze i zupełnie niepotrzebne barbarzyństwo...” – raportował premierowi Wielkiej Brytanii jej warszawski ambasador, pułkownik [[William Neville Gardiner|William Gardiner]]'' za:

* Tablica wmurowana w ścianę [[Kościół Najświętszej Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie|kościoła Matki Boskiej Loretańskiej]] na ul. Ratuszowej (w 1994, tj. w 200-lecie wydarzeń).

* Kamień pamiątkowy przed przed [[Bazylika katedralna św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie|bazyliką katedralną św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika]] (także w 1994)