Fryderyk August był drugim synem króla [[Jerzy III Hanowerski|Jerzego III]] i [[Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz|królowej Charlotte]], księżniczki meklemburskiej. Jako niemowlę 27 lutego 1764 roku został wyznaczony na urząd biskupa [[Osnabrück]]. W wieku 17 lat, w 1784 roku, jako młodszy syn panującego monarchy, został księciem Yorku i Albany.
Karierę wojskową rozpoczynał w [[Prusy (państwo)|Prusach]]. Tam [[29 września]][[1791]] roku, w [[Charlottenburg (dzielnica Berlina)|Charlottenburgu]] poślubił córkę króla [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna]] i [[Elżbieta Krystyna Braunschweig-Wolfenbüttel|Elżbiety Krystyny Brunszwickiej]], [[Fryderyka Charlotta von Hohenzollern|Fryderykę Charlottę]]. Małżeństwo nie było szczęśliwe i w krótkim czasie orzeczono separację<ref>Mariusz Misztal, ''Królowa Wiktoria'', Wrocław 2010, s. 10</ref>. Para nie miała dzieci.
Fryderyk August miewał wiele kochanek. Po śmierci żony 1820w roku1820 omówiłodmówił zawarcia kolejnego, legalnego małżeństwa<ref>Mariusz Misztal, op. cit., s. 27</ref>, tym samym przestał być brany pod uwagę jako potencjalny następca tronu. Jego najstarszy brat Jerzy IV, w 1820 nie miał męskiego potomka. Sprawa sukcesji po nim pozostawała nadal otwarta.
W 1793 roku, pomimo braku potrzebnego doświadczenia<ref>Christopher Hibbert, ''Wellington'', Warszawa 2001, s. 23</ref>, został mianowany dowódcą wojsk brytyjsko-hanowerskich stacjonujących w [[Holandia|Holandii]]. Po zdobyciu [[Valenciennes]] rozpoczął oblężenie [[Dunkierka|Dunkierki]]. Pokonany wycofał się z resztką swoich oddziałów do Wielkiej Brytanii. Mimo niepowodzeń w walce szybko awansował. W 1795 roku został mianowany marszałkiem., Zaśzaś w 1799 uczyniono go dowódcą wojsk brytyjsko-rosyjskich. Walczył ponownie na ziemiach holenderskich. I ponowniePonownie pokonany został 18 października i zmuszony do kapitulacji w [[Alkmaar]].
