Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 9:
W 1790 na 4 mln mieszkańców [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], 750 tys.(blisko 20 procent ludności) stanowili Murzyni (w zdecydowanej większości – niewolnicy), a 90 procent z nich mieszkało na Południu. W [[Wirginia|Wirginii]], [[Karolina Południowa|Karolinie Południowej]] i [[Karolina Północna|Północnej]], [[Georgia|Georgii]] oraz [[Maryland]] – na ogólną liczbę 1 793 tys.mieszkańców, aż 641,6 tys. (ok. 36 procent) stanowili niewolnicy, a 32 tys. – wolni Murzyni. W samej Wirginii niewolnicy stanowili 40 procent populacji.
Ponowne zapotrzebowanie na tanią siłę roboczą (niewolników) wzrosło po skonstruowaniu w 1793 przez [[Eli Whitney|Eliego Whitneya]] [[Odziarniarka|odziarniarki]] bawełny. [[Rewolucja przemysłowa]] w [[Anglia|Anglii]] i nowe wynalazki, jak maszyny do tkania i przędzenia, zmniejszyły koszty produkcji i wpłynęły na rozwój przemysłu tekstylnego i wzrost zapotrzebowania na surowiec – [[Bawełna (włókno)|bawełnę]]. Nowa uprawa w szybkim tempie zdominowała gospodarkę południowych stanów USA, rosła także liczba niewolników, w 1810 było ich 1 200 000, a w 1860 już blisko 4 000 000.
Ukształtowanie się dwóch modeli gospodarczych w Stanach Zjednoczonych, które dzieliły często sprzeczne interesy, było powodem kryzysów politycznych w 1 połowie XIX wieku. Południe, z dominującą gospodarką rolną nastawioną na eksportową produkcję bawełny i sprowadzające z zagranicy potrzebne jej produkty przemysłowe, dążyło do utrzymania niewolnictwa i niskich ceł, które były gwarantem zysków plantatorów. Na północy, gdzie dominował handel i przemysł, domagano się wysokich ceł ochronnych i zniesienia niewolnictwa (żywo rozwijał się ruch [[Abolicjonizm|abolicjonistyczny]]). Konflikty między Północą a Południem groziły rozbiciem Unii i wymagały wypracowania kompromisów.
| |||