Napoleon Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Napoleon - 2.jpg|thumb|left|PorucznikSierżant Napoleon Buonaparte]]

W styczniu 17791771 roku został zapisany do seminarium duchownego w [[Autun]], gdzie uczył się [[Język francuski|języka francuskiego]]. Uczęszczał do niej trzy miesiące. Rektor seminarium, ksiądz Chardon wspominał go jako poważnego i zamyślonego. Nie nauczył się jednak poprawnej wymowy francuskiej i mówił z korsykańskim akcentem. Dzięki protekcji [[Gubernatorzy Korsyki|gubernatora Korsyki]], 23 kwietnia 1779{{odn|Dumas|2001|s=2}} roku został przyjęty do szkoły wojskowej w [[Brienne-le-Château]]. Był jednym z pięćdziesięciu królewskich stypendystów – na łączną liczbę stu dziesięciu uczniów. Wykładane przedmioty to między innymi matematyka, łacina, francuski, niemiecki, historia, geografia, fizyka, budowa fortyfikacji, uzbrojenie, szermierka, taniec i muzyka. Tam zyskał opinię samotnika, który wolał naukę od towarzystwa lepiej sytuowanych kolegów. Jego ulubionym zajęciem było czytanie książek. Często zaszywał się w bibliotece i studiował dzieła Pobliusza, Plutarcha, Flawiusza Arriana i Kwintusa Rufusa<ref>{{Cytuj|autor=Andrew Roberts|rozdział=Korsyka|tytuł=Napoleon Wielki, s. 12|data=2014}}</ref>. Od 1784 roku kontynuował naukę w l’École Militaire w [[Paryż]]u. Po zakończeniu nauki w 1786 roku, ze stopniem [[podporucznik]]a, został przydzielony do służby w [[artyleria|artylerii]]. Po śmierci ojca, mając 16 lat, zajął się bratem [[Ludwik Bonaparte|Ludwikiem]], który odtąd z nim mieszkał w różnych koszarach i pobierał od niego nauki.