Zbigniew Bełz: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Życiorys ==

 

Po ogłoszeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] ukrywał się. 13 grudnia 1981 zainicjował spotkanie członków Zarządu Regionu, którzy uniknęli internowania, następnie wspierał strajk w [[Zakłady Włókien Chemicznych Stilon|Zakładach Włókien Chemicznych Chemitex-Stilon]] w Gorzowie Wlkp., wszedł w skład Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w tym mieście. W czerwcu 1982 stanął na czele Regionalnej Komisji Wykonawczej, która miała koordynować działania struktur podziemnych związku, był także jednym z założycieli [[Solidarność Walcząca|Solidarności Walczącej]]. Kierował RKW do aresztowania w kwietniu 1983. W czerwcu 1983 został zwolniony, we wrześniu 1983 ''[[Gazeta Lubuska]]'' opublikowała jego oświadczenie, w którym uznał działalność podziemną za bezcelową i szkodliwą, w grudniu postępowanie przeciwko niemu zostało umorzone na mocy amnestii. Nie mógł pracować jako prawnik, w związku z czym pracował w zakładzie rzemieślniczym i jako ajent kiosku warzywnego. Dalszej działalności podziemnej nie prowadził. W 1987 wyemigrował do Kanady i stanął na czele Biura Informacyjnego „Solidarności Walczącej” w Toronto<ref>Marta Marcinkiewicz ''NSZZ „Solidarność” Region Gorzów Wielkopolski'', w: ''NSZZ „Solidarność” 1980-1989. Tom 3. Polska północna'', wyd. Warszawa 2010, według indeksu</ref><ref>[http://www.encysol.pl/wiki/Zbigniew_Be%C5%82z Biogram w Encyklopedii Solidarności]</ref><ref>Kamil Dworaczek, Grzegorz Waligóra: ''Solidarność Walcząca w dokumentach, t. 2, cz.1: Materiały własne''. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2016, s. 444</ref>.