Wojna chińsko-indyjska: Różnice pomiędzy wersjami

Południowa granica Chin z Indiami w dużej mierze była wynikiem aneksji dokonywanych w trakcie wojen angielsko-birmańskich. Brak konkretnych regulacji himalajskiej granicy pchnęło Brytyjczyków do zajęcia [[Tybet (region)|Tybetu]] na początku XX wieku, co spotkało się z ostrą reakcją Pekinu. W [[1910]] roku wojska chińskie wkroczyły do [[Lhasa|Lhasy]]. W 1913 roku przedstawiciele Wielkiej Brytanii, Chin i Tybetu wzięli udział w konferencji w Simli, w celu ustalenia przebiegu granic. Ostatecznie, w czerwcu 1914 roku Brytyjczycy podpisali układ z Tybetem, wytyczający granicę zgodnie z linia wykreśloną przez Henry’ego McMahona – linia ta była oparta na linii [[dział wód|działu wodnego]] i niezbyt odpowiadała linii wyznaczonej przez majora Jamesa Baileya (starannie zbadał te tereny), która na tyle odpowiadała miejscowym stosunkom, że Chiny mogły się zgodzić. Zgodnie z tymi ustaleniami sporna część regionu Arunachal Pradesh – zwana odtąd '''NEFA''', została włączona do Indii. Strona chińska – w tym czasie suweren Tybetu, nigdy nie zaakceptowała tego układu. W okresie międzywojennym lokalne władze brytyjskie obsadziły linię wytyczoną przez Baileya, ponieważ uznano, że obsadzenie linii MacMahona jest zbyt kosztowne – konieczne byłoby wytyczenie wielu dodatkowych dróg, żeby możliwe było zaopatrywanie posterunków granicznych (podczas gdy na linii Baileya zaopatrywanie ich było łatwe).

Na osłabienie pozycji Nehru wpłynęło także jego poparcie dla gen. [[Brij Mohan Kaul|Kaula]] trwające nawet po wykazaniu jego niekompetencji. Dzięki poparciu premiera gen. Kaul uniknął sądu wojennego i ewentualnej degradacji, a tylko został wysłany na wcześniejszą emeryturę. Prezydent Indii [[Sarvepalli Radhakrishnan]] na pytanie o to, czy prawdą jest, że gen. Kaul dostał się do niewoli, odpowiedział „Niestety to nieprawda.”. Opinia publiczna obwiniała oprócz Nehru, ministra obrony [[Vengalil Krishnan Krishna Menon|V.K.K. Menona]] (1896 – 19741896–1974)<ref>

{{cytuj książkę | autor = Durga Das |autor link= |tytuł = Indie. Od Cruzona do Nehru i później |url= |inni = Wstęp [[Zakir Hussain (polityk)|Zakir Husain]] | wydanie = 1 | wydawca = India EU Council | miejsce = Warszawa | rok = 2009 | strony = 382–383 | rozdział = IV.18. Chiny zdradzają Nehru | isbn = 978-83-9289-490-2 |data dostępu =}}</ref>.