Sułtanat Rumu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
m →Agonia: lit. |
||
Linia 113:
Po bitwie pod Köse Dağ sułtanat stał się lennem Mongołów. Kiedy Kaj Chusrau II zmarł w roku [[1246]], pozostawiając po sobie trzech małoletnich synów, pomiędzy tureckim wielmożami popierającymi swych książęcych kandydatów wybuchły walki. Nie chodziło przy tym jedynie o władzę, ale także o wybór właściwej opcji w polityce międzynarodowej. Jedni uważali, że należy podporządkować się Mongołom, drudzy, że należy walczyċ o niezależność. Początkowo zwyciężyła ta druga partia, której nominalnym przywódcą był książę [[Kajkawus II|Izz ad-Din Kajkawus]], syn Greczynki i wychowanek greckiego wyzwoleńca, który sądził, że należy zawrzeć sojusz z cesarstwem Nicei i przeciwstawić się Mongołom. Ta polityka doprowadziła do wojny z nimi. W roku [[1256]] w bitwie pod Akseraj w środkowej Anatolii, Kajkawus wraz ze swymi greckimi sprzymierzeńcami został pokonany przez Bajdżu, który powtórzył swój sukces sprzed trzynastu lat.
Na czoło państwa wysunął się teraz [[Sulajman Parwana|Mu’in ad-Din Sulajman]], zręczny polityk, który zdobył przychylność Bajdżu i został obdarzony wysokim tytułem szambelana (''hadżib'') i strażnika pieczęci (''parwana''). Zwano go odtąd często Sulajmanem Parwaną. Na mocy układu z [[1257]] roku sułtanat uległ podziałowi pomiędzy Kajkawusa i jego brata [[Kilidż Arslan IV|Kilidż Arslana]], co jednak okazało się rozwiązaniem tymczasowym, ponieważ po klęsce Mongołów pod [[bitwa pod Ajn Dżalut|Ajn Dżalut]] zmusili oni nielojalnego wobec nich Kajkawusa do ucieczki do Konstantynopola. Stamtąd intrygował on przeciwko nim, próbując zachęcić potężnego
Odtąd Anatolia właściwie podlegała bezpośredniemu zwierzchnictwu Mongołów, a tytuł sułtana miał już charakter tylko prestiżowy. W latach [[1282]]-[[1303]] walczyli o niego ze zmiennym szczęściem [[Kajkubad III]] i [[Masud II]], a ostatnim człowiekiem noszącym tytuł sułtana Rum był syn tego ostatniego, [[Masud III]], zamordowany w roku [[1307]], wkrótce po tym jak podobny los spotkał jego ojca.
| |||