Zygmunt Hofmokl-Ostrowski: Różnice pomiędzy wersjami

 

W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] walczył wpierw w szeregach wojska austriackiego, a następnie w wojsku polskim. Po wojnie otworzył kancelarię w [[Kraków|Krakowie]], jednak niedługo potem przeniósł jej siedzibę do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie zyskał sławę jako obrońca karny, obdarzony niezwykłym talentem oratorskim, ale także wybuchowym temperamentem. M.in. w procesie przed Sądem Okręgowym w Warszawie sześciokrotnie wypalił z rewolweru po obrazie ze strony funkcjonariusza policji, będącego świadkiem w sprawie. Sąd uznając, że nastąpiło to pod wpływem silnych emocji, skazał go na tydzień aresztu. Z kolei podczas procesu redaktora Piaseckiego Hofmokl-Ostrowski został skazany na miesiąc aresztu i dwa lata zawieszenia w wykonywaniu zawodu za nadużycia słowa. W okresie międzywojennym mieszkał w [[Milanówek|Milanówku]] pod Warszawą.

 

Autor popularnego przed wojną wydania [[Kodeks Makarewicza|Kodeksu Karnego]] z Orzecznictwem Sądu Najwyższego, często stosowanego przez adwokatów.

W czasie II wojny światowej mecenas był więziony w aresztach [[gestapo]] w Milanówku i na Zamku Lubelskim. Po wojnie kontynuował wykonywanie zawodu, słynna była jego obrona wielokrotnego zabójcy z Krakowa [[Władysław Mazurkiewicz (przestępca)|Mazurkiewicza]], gdzie mecenas zgodnie z aksjologią tamtego okresu wykazywał, iż zabite zostały osoby niepełnowartościowe w socjalistycznym społeczeństwie<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.dziennikpolski24.pl/artykul/3092200,elegancki-upior-z-krakowa,id,t.html |tytuł=Elegancki upiór z Krakowa |data=2011 |opublikowany=[[Dziennik Polski]]}}</ref> oraz posługiwał się tezą, że Mazurkiewicz jest urodzonym mordercą, typem o skłonnościach zbrodniczych. Pomimo błyskotliwej obrony, Mazurkiewicz został skazany na karę śmierci.

 

Zawód adwokata wykonywali też jego brat, [[Stanisław Jerzy Hofmokl|Stanisław Jerzy]], syn Zygmunt i córka Gabriela (po mężu Mycielska).

 

{{przypisy}}