Erhard Schnepf: Różnice pomiędzy wersjami

Erhard Schnepf studiował na Uniwersytetach w Erfurcie i [[Uniwersytet w Heidelbergu|w Heidelbergu]], na tej drugiej uczelni również wykładał. Być może był świadkiem dysputy z udziałem [[Marcin Luter|Marcina Lutra]], która miała miejsce w Heidelbergu 26 kwietnia 1518 roku. Kiedy [[Johannes Oecolampadius]] zrezygnował z urzędu kaznodziei w [[Wirtembergia|wirtemberskim]] [[Weinsberg]]u w 1520 roku, Schnepf objął po nim posadę,. jednakZe względu na kazanie w duchu ewangelickim wygłoszone w 1522 roku został usunięty przez władze austriackie, zektóre względuw naokresie swojebanicji kazanieksięcia ewangelickie[[Ulryk wygłoszoneWirtemberski|Ulryka wWirtemberskiego]] 1522(1519–1534) rokuzarządzały Wirtembergią. Pod opieką Dietricha von Gemmingen nauczał w [[Guttenberg (Bawaria)|Guttenbergu]] i [[Neckarmühlbach]], ia w 1523 roku w małym mieście cesarskim [[Bad Wimpfen|Wimpfen]]. Uniknął powołania na kapelana [[wojna chłopska w Niemczech|zbuntowanych chłopów]] w 1525 roku poprzezdzięki małżeństwomałżeństwu z Margarethą Wurzelmann, córką burmistrza Wimpfen,. tegożTegoż roku podpisał dzieło ''Syngramma Suevicum'' [[Johann Brenz|Johanna Brenza]] wymierzone w poglądy Oecolampadiusa dotyczące sakramentu, a po roku, – na wezwanie księcia [[Filip von Nassau|Filipa von Nassau]], – wprowadzał reformację w [[Weilburg]]u. W 1527 roku landgraf [[Filip Wielkoduszny]] dał mu posadę na [[Uniwersytet w Marburgu|Uniwersytecie w Marburgu]], którego rektorem był w 1532 i 1534 roku. Brał udział w sejmie w [[Spira|Spirze]] w 1529 roku i w [[Augsburg]]u w 1530 roku, gdzie głosiłwygłaszał kazania, ażdopóki cesarz tego nie zabronił, i brał udział dyskusjidyskusjach.

Kiedy książę [[Ulryk Wirtemberski]] powrócił do swego kraju (1534), powołał Schepfa i [[Ambrosius BlauerBlarer|Ambrosiusa BlaueraBlarera]] do przeprowadzenia w nim reformacji. Schnepf objął urząd w kościele szpitalnymdominikańskim<ref>Po usunięciu dominikanów budynek klasztorny przeznaczony został na przytułek, a były kościół klasztorny zaczęto nazywać ''Hospitalkirche'' (kościół przytułkowy).</ref> w [[Stuttgart|Stuttgarcie]] i udanie przeprowadził swą misję w północnej części kraju. Chociaż Schnepf i BlauerBlarer byli zgodni co do nauki o Wieczerzy Pańskiej, na bazie postanowień z Marburga z 1529 roku, nie brakło podziałów i nieporozumień pomiędzy nimi, które zażegnać próbowali książę, teolodzy zze [[Strasburg]]a i [[Filip Melanchton]]. Brenz i Schnepf opowiadali się za zachowaniem wizerunków (obrazów i rzeźb) w kościołach, jako niestanowiących wykroczenia, czemupodczas sprzeciwiałgdy sięBlarer Blauerbył tego zdecydowanym przeciwnikiem. TowarzyszyłSchnepf towarzyszył księciu w wyprawie do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie ten złożył przysięgę królowi [[Ferdynand I Habsburg|Ferdynandowi]], a po powrocie zajął się opracowywaniem porządku kościelnego, który został zmodyfikowany przez Brenza i opublikowany w 1536. We wrześniu 1536 roku Schnepf spotkał się z Melanchtonem w [[Tybinga|Tybindze]], a w 1537 roku brał udział w zjeździe w [[Schmalkalden w 1537 roku]], gdzie podpisał [[artykuły szmalkaldzkie]]. W lipcu 1540 roku brał udział w dyspucie w [[Haguenau|Hagenau]], skąd udał się do Strasburga, gdzie 18 lipca wygłosił kazanie w [[Katedra Najświętszej Marii Panny w Strasburgu|katedrze]]. Później złożył wizytę w [[Wormacja|Wormacji]], ia w 1541 roku w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]].

Schnepf był jednym z teologów sprzeciwiających się bigamii landgrafa Filipa. JegoWskutek tego jego pozycja na dworze słabła i pomyślałrozważał o przeniesieniuprzeniesienie się do Saksonii. WJednak w 1544 roku udał się do Tybingi, gdzie uzyskał tytuł doktora, ia w lutym został [[Superintendent (religia)|superintendentem]] seminarium teologicznego, gdzie wykładał [[Stary Testament]] i ''[[Loci communes rerum theologicarum seu hypotyposes theologicae|Loci communes]]'' Melanchtona, a także głosił kazania. W 1546 roku toczył dysputę z augustianinem [[Johannes Hofmeister|Johannesem Hofmeisterem]] w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]]. W związku z postępami wojsk cesarskich w [[I wojna szmalkaldzka|I wojnie szmalkaldzkiej]] 7 stycznia 1547 roku uciekł do BlaueraBlarera, przebywającego wówczas w Konstancji, jednak wkrótce mógł wrócić do Tybingi. Nie zaakceptował ''[[Interiminterim augsburskie]]go'' i w kazaniu 11 listopada 1548 roku pożegnał się w kazaniu ze swoimi uczniami. Melanchton zaprosił go do [[Wittenberga|Wittenbergi]], jednak Schnepf przyjął propozycję objęcia profesury na [[Uniwersytet w Jenie|Uniwersytecie w Jenie]]. Objął urząd [[Superintendent (religia)|superintendenta]] i został jednym z najbardziej wpływowych teologów i działaczy kościelnych w Saksonii. Pod naciskiem politycznym dołączył do opozycji względemwobec Melanchtona,. popierającyPopierający go teolodzy nie doszli do porozumienia z Melanchtonem i Brenzem, co doprowadziło do zerwania spotkania w [[Wormacja|Wormacji]]. Unikał kontaktów z Brenzem i [[Jakob Andreä|Jakobem Andreä]], a względemwobec tego pierwszego stał się nawet wrogi. Choć stanął po stronie [[Victorinus Strigel|Strigela]] w sprawie ''Konfutationsbuch'', próbował doprowadzić po pojednania Strigela z [[Matthias Flacius|FlaciusenFlaciusem]]. Zmarł w 1558 roku.

* G. Bossert: [http://www.ccel.org/ccel/schaff/encyc10/Page_255.html Schnepff, Erhard]. W: ''New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge'', t. X. Grand Rapids: Baker Book House, 1953, sss. 255–256.