|
== Życiorys ==
Erhard Schnepf studiował na Uniwersytetach w Erfurcie i [[Uniwersytet w Heidelbergu|w Heidelbergu]], na tej drugiej uczelni również wykładał. Być może był świadkiem dysputy z udziałem [[Marcin Luter|Marcina Lutra]], która miała miejsce w Heidelbergu 26 kwietnia 1518 roku. Kiedy [[JohannesJan OecolampadiusOekolampad]] zrezygnował z urzędu kaznodziei w [[Wirtembergia|wirtemberskim]] [[Weinsberg]]u w 1520 roku, Schnepf objął po nim posadę. Ze względu na kazanie w duchu ewangelickim wygłoszone w 1522 roku został usunięty przez władze austriackie, które w okresie banicji księcia [[Ulryk Wirtemberski|Ulryka Wirtemberskiego]] (1519–1534) zarządzały Wirtembergią. Pod opieką Dietricha von Gemmingen nauczał w [[Guttenberg (Bawaria)|Guttenbergu]] i [[Neckarmühlbach]] (obecnie należącego do [[Haßmersheim]]), a w 1523 roku w małym mieście[[Wolne cesarskimmiasta Rzeszy|wolnym mieście]] [[Bad Wimpfen|Wimpfen]]. Uniknął powołania na kapelana [[wojna chłopska w Niemczech|zbuntowanych chłopów]] w 1525 roku dzięki małżeństwu z Margarethą Wurzelmann, córką burmistrza Wimpfen. Tegoż roku podpisał dzieło ''Syngramma Suevicum'' [[Johann Brenz|Johanna Brenza]] wymierzone w poglądy OecolampadiusaOekolampada dotyczące sakramentu, a po roku – na wezwanie księcia [[Filip von Nassau|Filipa von Nassau]] – wprowadzał reformację w [[Weilburg]]u. W 1527 roku landgraf [[Filip Wielkoduszny]] dał mu posadę na [[Uniwersytet w Marburgu|Uniwersytecie w Marburgu]], którego rektorem był w 1532 i 1534 roku. Brał udział w sejmie w [[Spira|Spirze]] w 1529 roku i w [[Augsburg]]u w 1530 roku, gdzie wygłaszał kazania, dopóki cesarz tego nie zabronił, i brał udział dyskusjach.
Kiedy Ulryk Wirtemberski powrócił do swego kraju (1534), powołał SchepfaSchnepfa i [[Ambrosius Blarer|Ambrosiusa Blarera]] do przeprowadzenia w nim reformacji. Schnepf objął urząd w kościele dominikańskim<ref>Po usunięciu dominikanów budynek klasztorny przeznaczony został na przytułek, a były kościół klasztorny zaczęto nazywać ''Hospitalkirche'' (kościół przytułkowy).</ref> w [[Stuttgart|Stuttgarcie]] i udanie przeprowadził swą misję w północnej części kraju. Chociaż Schnepf i Blarer byli zgodni co do nauki o [[Eucharystia (sakrament)|Wieczerzy Pańskiej]] na bazie postanowień z Marburga z 1529 roku, nie brakło podziałów i nieporozumień pomiędzy nimi, które zażegnać próbowali książę, teolodzy ze [[Strasburg]]a i [[Filip Melanchton]]. Brenz i Schnepf opowiadali się za zachowaniem wizerunków (obrazów i rzeźb) w kościołach, jako niestanowiących wykroczenia, podczas gdy Blarer był tego zdecydowanym przeciwnikiem. Schnepf towarzyszył księciu w wyprawie do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie ten złożył przysięgę królowi [[Ferdynand I Habsburg|Ferdynandowi]], a po powrocie zajął się opracowywaniem porządku kościelnego, który został zmodyfikowany przez Brenza i opublikowany w 1536. We wrześniu 1536 roku Schnepf spotkał się z Melanchtonem w [[Tybinga|Tybindze]], a w 1537 roku brał udział w zjeździe w [[Schmalkalden]], gdzie podpisał [[artykuły szmalkaldzkie]]. W lipcu 1540 roku brał udział w dyspucie w [[Haguenau|Hagenau]], skąd udał się do Strasburga, gdzie 18 lipca wygłosił kazanie w [[Katedra Najświętszej Marii Panny w Strasburgu|katedrze]]. Później złożył wizytę w [[Wormacja|Wormacji]], a w 1541 roku w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]].
Schnepf był jednym z teologów sprzeciwiających się bigamii landgrafa Filipa. Wskutek tego jego pozycja na dworze słabła i rozważał przeniesienie się do Saksonii. Jednak w 1544 roku udał się do Tybingi, gdzie uzyskał tytuł doktora, a w lutym został [[Superintendent (religia)|superintendentem]] seminarium teologicznego, gdzie wykładał [[Stary Testament]] i ''[[Loci communes rerum theologicarum seu hypotyposes theologicae|Loci communes]]'' Melanchtona, a także głosił kazania. W 1546 roku toczył dysputę z augustianinem [[Johannes Hofmeister|Johannesem Hofmeisterem]] w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]]. W związku z postępami wojsk cesarskich w [[I wojna szmalkaldzka|I wojnie szmalkaldzkiej]] 7 stycznia 1547 roku uciekł do Blarera, przebywającego wówczas w Konstancji, jednak wkrótce mógł wrócić do Tybingi. Nie zaakceptował ''[[interim augsburskie]]go'' i w kazaniu 11 listopada 1548 roku pożegnał się ze swoimi uczniami. Melanchton zaprosił go do [[Wittenberga|Wittenbergi]], jednak Schnepf przyjął propozycję objęcia profesury na [[Uniwersytet w Jenie|Uniwersytecie w Jenie]]. Objął urząd superintendenta i został jednym z najbardziej wpływowych teologów i działaczy kościelnych w Saksonii. Pod naciskiem politycznym dołączył do opozycji wobec Melanchtona. Popierający go teolodzy nie doszli do porozumienia z Melanchtonem i Brenzem, co doprowadziło do zerwania spotkania w [[Wormacja|Wormacji]]. Unikał kontaktów z Brenzem i [[Jakob Andreä|Jakobem Andreä]], a wobec tego pierwszego stał się nawet wrogi. Choć stanął po stronie [[Victorinus Strigel|Strigela]] w sprawie ''Konfutationsbuch'', próbował doprowadzić po pojednania Strigela z [[Matthias Flacius|Flaciusem]]. Zmarł w 1558 roku.
|
