Char B1: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Emptywords (dyskusja | edycje) WP:SK, drobne redakcyjne |
dr |
||
Linia 40:
'''Char B1''' – [[Francja|francuski]] [[czołg ciężki]] z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
== Historia ==
Char B1 z wyglądu przypominał pojazd pancerny z okresu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], gdyż jego koncepcja powstała zaledwie kilka lat po jej zakończeniu. Początkowo miał być [[działo samobieżne|działem samobieżnym]] uzbrojonym w haubicę 75 mm, umieszczoną w kadłubie. Później, już na początku lat 30., dodano do niego wieżę z armatą 47 mm, co zmieniło jednocześnie jego przeznaczenie na czołg ciężki. Pierwsze prace nad konstrukcją rozpoczęto w 1921 roku, jednak wielokrotnie były przerywane, przez co można w niej znaleźć rozwiązania z różnych okresów rozwoju technik budowy broni pancernej. Prototyp czołgu B1 ukończono w 1935 roku i był to jeden z najpotężniejszych wozów bojowych tamtego okresu. Ostateczna wersja otrzymała nazwę Char B1-bis i posiadała pancerz wzmocniony do 60 mm, zmodyfikowaną wieżę i silnik o większej mocy. Jej produkcję rozpoczęto w 1937 roku i do roku 1940 zbudowano 403
[[Plik:Bundesarchiv Bild 101I-127-0369-21, Im Westen, zerstörter französischer Panzer Char B1.jpg|thumb|left|Jeden ze zdobytych przez Niemców B1. Bezpośrednio po uruchomieniu czołgu, Niemcy wjechali w budynek.]]▼
Z powodu silnego opancerzenia i uzbrojenia Char B1-bis, który był w stanie zniszczyć każdy niemiecki wóz bojowy używany w 1940 roku, stanowił psychologiczny wstrząs dla niemieckich żołnierzy. Jego potencjał nie został jednak w pełni wykorzystany, z jednej strony ze względu na rozproszenie tych maszyn na długim odcinku frontu, z drugiej – z uwagi na ich dużą wrażliwość na awarie i uszkodzenia (wiele wozów tego typu dostało się w ręce wroga niezniszczonych, ponieważ zostały porzucone przez własne załogi).
Potężnie uzbrojony czołg okazał się jednak groźny głównie w teorii. Po raz kolejny nie sprawdziła się francuska koncepcja, w myśl której dowódca czołgu miał obsługiwać główne uzbrojenie pojazdu. W warunkach szybko zmieniającego się pola walki dowodzenie czołgiem, wyszukiwanie i atakowanie celów przerastało możliwości jednego człowieka. Dodatkowym minusem było źle zaprojektowane gniazdo armaty 75 mm, umieszczonej w kadłubie. Wskutek braku miejsca w kadłubie praktycznie niemożliwe było celowanie w płaszczyźnie poziomej.
Chociaż większość B1 i B1-bis padła łupem niemieckiej artylerii polowej i przeciwpancernej, to jednak w bezpośrednim pojedynku pancernym potrafiły one dać się we znaki niemieckim czołgistom. 16 maja 1940 roku pod [[Stonne]] pojedynczy pojazd tego typu, noszący nazwę Eure (pod dowództwem kapitana [[Pierre Billotte|Pierre'a Billotte'a]]), zaatakował frontalnie grupę niemieckich wozów i zniszczył 13 z nich ([[Panzerkampfwagen III|PzKpfw III]] i [[Panzerkampfwagen IV|PzKpfw IV]]), sam zaś, pomimo otrzymania 140 trafień, wycofał się z walki niezniszczony<ref>Giuliano, Gérard, Les combats du Mont-dieu Mai 1940, Editions Terres Ardennaises, Charleville-Mézières 1990, str. 107</ref>. Również zachowała się relacja gen. [[Heinz Guderian|Heinza Guderiana]], który uznał przeciwpancerne działo 47 mm za całkowicie nieskuteczne wobec grubego pancerza francuskiego czołgu<ref> Heinz Guderian, "Panzer Leader" (abridged), Ballantine Books, New York, 1980. str. 102 </ref>.
▲[[Plik:Bundesarchiv Bild 101I-127-0369-21, Im Westen, zerstörter französischer Panzer Char B1.jpg|thumb|left|Jeden ze zdobytych przez Niemców B1. Bezpośrednio po uruchomieniu czołgu, Niemcy wjechali w budynek.]]
{{Przypisy}}
| |||