Historia Bydgoskiego Węzła Wodnego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
JDavid (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
Linia 42:
Bydgoski Węzeł Wodny, w okresie staropolskim złożony z rzek: [[Brda|Brdy]] i [[Wisła|Wisły]] odegrał istotną rolę w rozwoju gospodarczym [[Bydgoszcz]]y i historii polskiego handlu spławnego.
 
W życiu gospodarczym [[Bydgoszcz]]y w okresie staropolskim, kluczową rolę odgrywał [[Flis|handel spławny]], który decydował o pozycji gospodarczej miasta w skali regionu i kraju. Podstawą rozwoju handlowego i gospodarczego miasta była rzeka [[Wisła]], która umożliwiała transport towarów rolnych i rzemieślniczych do [[Portport morski Gdańsk|portu gdańskiego portu]]. [[Brda]] natomiast łączyła [[Stary Port w Bydgoszczy|port bydgoski]] z [[Wisła|Wisłą]] i umożliwiała spław drewna i poszukiwanych niegdyś towarów leśnych ([[potaż]], [[smoła]]) z [[Puszcza Bydgoska|Puszczy Bydgoskiej]] i [[Bory Tucholskie|Borów Tucholskich]]. Spław drewna Brdą z okolicznych lasów datuje się od zamierzchłych czasów. Nieco późniejszą metrykę ma spław zboża z [[Kujawy|Kujaw]] (XIII-XIVXIII–XIV w.) do zbudowanych w tym celu magazynów i [[spichlerz|spichrzów]]<ref name="ESP">Encyklopedia Bydgoszczy. t. 1. praca zbiorowa pod red. Włodzimierza Jastrzębskiego. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2011. {{ISBN|978-83-926423-3-6}}, s. 317-318</ref> W I1. połowie [[XV wiek]]u miasto stanowiło już ważny ośrodek żeglugi, konkurujący z miastami krzyżackimi: [[Toruń|Toruniem]], [[Świecie]]m, [[Nowe]]m. W połowie [[XV wiek]]u w czasach zaostrzenia [[Stosunki polsko-krzyżackie|stosunków polsko-krzyżackich]], dla statków bydgoskich zamknięto port w [[Toruń|Toruniu]] oraz wprowadzono ograniczenia w zakupie [[Piwo|piwa]] i statków. Pomimo tego handel rozwijał się prężnie. Bydgoskie piwo wypierało piwo z Torunia, Gdańska, Świecia, a bydgoskie wyroby garncarskie znano na całym [[Pomorze Gdańskie|Pomorzu]]. W XVI wieku asortyment handlu wzbogacił się o sól wielicką i ruską, rozprowadzanej na [[Kujawy]] i [[Wielkopolska|Wielkopolskę]], dla której otwarto składy na przedmieściu [[Babia Wieś (osiedle w Bydgoszczy)|Babia Wieś]]<ref name="ESP"/>.
 
W [[1487]] r. jako drugi miejski cech rzemieślniczy<ref group="uwaga">po cechu zdunów-garncarzy 1466 r.</ref> powstał w Bydgoszczy [[Cech rzemiosła|cech]] [[Szyper|szyprów]] (najstarszy na ziemiach [[Korona Królestwa Polskiego|Korony Polskiej]])<ref group="uwaga">równorzędne i starsze cechy szyprów rzecznych powstały jedynie na terenie pobliskich Prus Krzyżackich</ref>. W [[XVI wiek]]u dochody ze spławu czerpał co dziesiąty mieszkaniec miasta, a najbogatsi kupcy zbożowi piastowali kluczowe stanowiska w samorządzie miejskim. Oprócz zboża i towarów leśnych z [[Bydgoszcz]]y spławiano [[piwo]], [[Sól kuchenna|sól]] z miejscowej żupy, [[miód]], [[chmiel]] oraz wańczos (obrobione drewno służące do wyrobu mebli gdańskich). Z [[Gdańsk]]a przywożono natomiast towary importowane z zachodniej i południowej Europy: [[sukno]], przyprawy, owoce południowe i wino ([[małmazja|małmazję]]).