Barberini: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Andrzei111 (dyskusja | edycje) |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Drobne zmiany typogrficzne, poprawa linkujących. |
||
Linia 1:
'''Barberini''' – [[Włochy|włoski]] ród szlachecki, pochodzenia [[Toskania|toskańskiego]], który doszedł do znaczącej pozycji w siedemnastowiecznym [[Rzym]]ie. Twórcą potęgi rodu był '''Maffeo Barberini''' (1568–1644), który w 1623 został [[papież]]em [[Urban VIII|Urbanem VIII]]. Rodzina słynna była ze swego mecenatu artystycznego, m.in. nad [[Giovanni Lorenzo Bernini|Giovannim Lorenzo Berninim]]. Ich siedemnastowieczny pałac rodowy ([[Palazzo Barberini]]) jest dziś siedzibą [[Galleria Nazionale
== Wczesna historia ==
Linia 15:
[[Plik:Barbreini Antonio.jpg|thumb|left|230px|Kardynał Antonio Barberini]]
Za czasów Urbana VIII konsekrowano nową [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|Bazylikę Watykańską]] (18 listopada 1626). Jednakże sposób, w jaki doprowadził on budowę Bazyliki do końca, budził kontrowersje, albowiem rozkazał wykorzystać w tym celu materiały z antycznych rzymskich budowli, zwłaszcza [[Panteon]]u. Anonimowy krytyk tego bezceremonialnego plądrowania pomników antyku skomentował to słynnym do dziś powiedzeniem ''Quod non fecerunt barbari, fecerunt Barberini'' (
[[Plik:Taddeo Barberini clay sculpture.JPG|175px|thumb|right|Książę Taddeo Barberini]]
Ród Barberini w ciągu 21 lat rządów Urbana VIII dorobił się dużej klienteli, a znaczna część kardynałów i urzędników zawdzięczała im swoje kariery. Jednocześnie jednak chciwość i arogancja papieskich bratanków przysporzyły im wielu wrogów. W celu realizacji rodowych inwestycji Urban VIII wielokrotnie nakładał dodatkowe podatki na ludność Państwa Kościelnego, w tym na towary pierwszej potrzeby. Dążenia Taddeo Barberiniego do uzyskania własnego, niezależnego księstwa w Italii doprowadziły do wybuchu katastrofalnej w skutkach [[Pierwsza wojna o Castro|wojny o Castro]] (1642–1644). Spustoszenia, jakich doznało Państwo Kościelne w połączeniu z oskarżeniami braci Antonio i Taddeo Barberini o defraudację funduszy wojennych spowodowały, że starzejący się papież i jego krewni stali się powszechnie znienawidzeni. Ponadto profrancuska polityka papieża i jego bratanków zniechęciła do nich Hiszpanię i Austrię, które dysponowały silnym stronnictwem w Rzymie.
Linia 25:
[[Plik:Lukrezia Barberini.jpg|thumb|right|220px|Lucrezia Barberini, księżna Modeny od 1654]]
Dzięki protekcji kardynała Mazarin, a także mediacji [[Olimpia Maidalchini|Olimpii Maidalchini]], bratowej Innocentego X, stopniowo doszło do pojednania braci z nowym papieżem. Już w 1648 śledztwo zawieszono, a do Rzymu powrócił kardynał Francesco. Pięć lat później nastąpiło pełne pojednanie, dzięki czemu do Rzymu powrócił też Antonio wraz z dziećmi księcia Taddeo. W ciągu następnych kilku lat Barberini odzyskali swój majątek. Najstarszy syn Taddea, Carlo, w 1653 został kardynałem, a jego młodszy brat Maffeo odzyskał tytuł księcia Palestriny i ożenił się z Olimpią Giustiniani, wnuczką Olimpii Maidalchini i krewną Innocentego X. Z kolei ich siostra Lucrezia w 1654 wyszła za księcia Modeny Francesco
[[Plik:Francesco Barberini junior.jpg|thumb|right|180px|Kardynał Francesco Barberini, ostatni męski członek rodu]]
Linia 49:
** Maria (1599–1621), od 1618 zamężna z Tolomeo Duglioli (zm. 1622), zmarła przy porodzie
** [[Taddeo Barberini|Taddeo]] (1603–1647), książę Palestriny od 1630, od 1627 żonaty z [[Anna Colonna|Anną Colonna]] (1601–1658), miał z nią pięcioro dzieci:
*** [[Lucrezia Barberini|Lucrezia]] (1628–1699), w 1654 wyszła za księcia Modeny [[Franciszek I d’Este|Francesco
*** Camilla (1629–1631), zmarła w dzieciństwie
*** [[Carlo Barberini|Carlo]] (1630–1704), kardynał od 1653
| |||