|
[[Plik:Ballet.JPG|thumb|270px|Balet – kampowa dziedzina sztuki według Sontag]]
W 1964 roku [[Susan Sontag]] opublikowała głośny esej ''Notes on Camp''<ref>Tekst w języku polskim pt. ''Notatki o kampie'' ukazał się po raz pierwszy w 1979 roku w przekładzie W.Wandy WartensteinaWartenstein („[[Literatura na Świecie]]”, nr 9)</ref>, w którym zawarła refleksje na temat zjawiska kampu oraz kampowego pojmowania „złej sztuki” – [[kicz]]u. Istotą kampu jest umiłowanie tego, co nienaturalne, a więc wszelkiej sztuczności i przesady. To rodzaj [[estetyzm]]u; czy raczej estetycznego sposobu widzenia, który nie widzi świata w kategoriach [[Piękno|piękna]], lecz raczej w kategoriach sztuczności i [[Stylizacja|stylizacji]]. Istnieje jednak nie tylko kampowy sposób patrzenia na rzeczy; można go rozpoznać w przedmiotach i wytworach [[Kultura|kultury]], a nawet w zachowaniach. Jako „[[Kanon (sztuka)|kanon]] kampu” Sontag wymienia m.in. teledyski emitowane w [[Scopitone]], ''[[Jezioro łabędzie]]'', ''[[King Kong]]a'', komiksy o [[Flash Gordon (komiks)|Flash Gordonie]], elementy ubioru kobiet z [[Lata 20. XX wieku|lat 20]]. ([[Boa (szal)|boa z piór]], suknie z frędzlami) etc.<ref>Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] „Literatura na Świecie” 1979 nr 9, str. 309.</ref> Sztuka określana jako kamp jest często sztuką dekoracyjną (nierzadko kosztem treści); bywa tak, że cała dziedzina sztuki jest określana jako kamp, np. [[balet]] czy [[opera]]. ''Wiele okazów kampu jest z „poważnego” punktu widzenia złą sztuką lub kiczem.''<ref name="trzystajedenaście">Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] „Literatura na Świecie” 1979 nr 9, str. 311</ref> Jednak dalej zastrzega: ''Nie wszystko jednak. Nie tylko, że kamp niekoniecznie musi być złą sztuką, ale sztuka, którą można określić jako kamp, czasem zasługuje na jak najpoważniejszą uwagę i podziw.''<ref name="trzystajedenaście" /> Kamp to uwielbienie wszystkiego, co przesadne, co „się nie mieści”; to miłość do rzeczy będących tym, czym nie są. Autorka podaje przykład [[architektura secesji|secesji]]: instalacje oświetleniowe mają kształt kwitnących roślin, salon jest grotą, wejście do metra to kwiaty z lanego żelaza. Nie chce jednak, aby secesja była rozumiana tylko jako kamp; przyznaje, że i w niej pojawiały się treści polityczno-społeczne, że zdarzało jej się łączyć smak z polityką.
Innym przykładem jest malarstwo i poezja [[Prerafaelici|prerafaelitów]], jako realizacja kampowego upodobania do osób odbiegających od normy – [[Obojnactwo|hermafrodytów]]. Kamp bowiem to triumf stylu obojnackiego (zamienialność „mężczyzny” i „kobiety”, „osoby” i „rzeczy” – nieprzypadkowo w cudzysłowie, bowiem kamp nigdy nie mówi o mężczyźnie, ale o „mężczyźnie” etc.).
|
