Jan V zatorski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+Zmarli w 1513 |
m +bezdzietność |
||
Linia 5:
W chwili śmierci ojca Wacława Jan był prawdopodobnie jeszcze małoletni, pomimo tego objął razem ze starszymi braćmi [[Kazimierz II Zatorski|Kazimierzem]] i [[Wacław II Zatorski|Wacławem II]] rządy w księstwie zatorskim. Wspólne rządy trwały do [[1474]], kiedy w wyniki podziały malutkiego księstwa Jan otrzymał wraz z młodszym Władysławem połowę Zatoru wraz z terytoriami na zachód od rzeki [[Skawa|Skawy]].
W [[1477]] wraz z pozostałymi braćmi zawarł układ i wzajemnym dziedziczeniu posiadłości, który niebawem, na krótko zresztą pozwoli Janowi na powrót zjednoczyć księstwo. Pomimo tego Jan jeszcze w [[1477]] rozpoczął rozmowy z księciem [[Cieszyn|cieszyńskim]] [[Kazimierz II Cieszyński|Kazimierzem II]], z którym także zawarł układ o wzajemnym dziedziczeniu na wypadek [[bezdzietność|bezpotomnej]] śmierci. Porozumienie to skutek braku zatwierdzenia ze strony pana lennego [[Księstwo Zatorskie|księstwa zatorskiego]] tj. króla Polski [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierza Jagiellończyka]] pozostało jednak martwą literą.
W [[1482]] Jan i Władysław podzielili się miniaturkową połową księstwa zatorskiego. Odtąd aż do śmierci Władysława w [[1493]] od państewka Jana V odpadły Wadowice.
[[bezdzietność|Bezpotomne]] śmierci braci najpierw Wacława pomiędzy [[1484]] a [[1487]], potem Kazimierza w [[1490]], wreszcie Władysława w [[1493]] pozwoliły Janowi na powrót zjednoczyć księstwo zatorskie. Brak jednak legalnego potomstwa skłoniło Jana do sprzedarzy w dniu [[29 lipca]] [[1494]] królowi polskiemu [[Jan I Olbracht|Janowi Olbrachtowi]] swojego dziedzictwa za 80000 florenów. Odtąd formalnym właścicielem tych ziem stała się Polska, choć Jan zachował tytuł książęcy i własność wielu nieruchomości w okolicy, w której zresztą dalej mieszkał. Jako dodatkowe uposażenie pozwalające Janowi utrzymać rangę książęcą było 200 grzywien rocznych dochodów zabezpieczonych na [[żupy|żupach]] solnych w [[Wieliczka|Wieliczce]].
Pomimo tego, że księstwo od [[1494]] stanowiło już formalną właśność korony polskiej, pozycja Jana była na tyle silna, że zdołał wywalczyć moźliwość złożenia ponownego hołdu lennego nowym władcom polskim - [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandowi]] w [[1501]] i [[Zygmunt I Stary|Zygmuntowi Staremu]] w [[1506]].
| |||