Coco Chanel: Różnice pomiędzy wersjami

{{fakt|W 1939 roku Coco Chanel wycofała się z aktywnej działalności w świecie mody, zamykając swoją działalność na czas wojny. W 1940 roku uciekła przed niemiecką inwazją do [[Vichy]], a następnie powróciła do [[Paryż]]a, gdzie spędziła resztę wojny w hotelu Ritz, w towarzystwie wysoko postawionych Niemców, w tym dyplomaty – a zarazem jej kochanka – Hansa Günthera von Dincklage<ref>Ewelina Olaszek, [http://ciekawostkihistoryczne.pl/2015/04/21/setki-tysiecy-francuzek-sypialy-z-nazistami-jak-ukarano-kobiety-kolaborujace-na-lezaco/ ''Setki tysięcy Francuzek sypiały z nazistami. Jak ukarano kobiety „kolaborujące na leżąco”?''], „Ciekawostki historyczne”, 21 kwietnia 2015.</ref>}}. Według jednego z jej biografów, Hala Vaughana, kolaborowała w tym czasie z [[Abwehra|Abwehrą]]<ref>Hal Vaughan, ''Sleeping with the Enemy. Coco Chanel’s Secret War'', Alfred A. Knopf, 2011.</ref>. Po wyzwoleniu Francji przez aliantów, we wrześniu 1944 roku, została na krótko aresztowana, ale wypuszczono ją na wolność, między innymi dzięki protekcji [[Winston Churchill|Winstona Churchilla]]. Wówczas wyemigrowała do [[Szwajcaria|Szwajcarii]]. Powróciła w 1954 roku, proponując kostium składający się z prostego [[Żakiet (strój damski)|żakietu]] bez kołnierzyka, wykończonego plecionką, w zestawieniu ze spódniczką do kolan. Strój ten zdobył ogromną popularność.

Gabrielle Bonheur Chanel była [[narkomania|uzależniona od narkotyków]], a przez całe dorosłe życie wielokrotnie podkreślała swoje [[antysemityzm|antysemickie]] poglądy. Pod koniec lat 30. zaangażowała się nawet w wydawanie periodyku o profilu narodowo-antysemickim (''[[Le Temoin]]''). {{fakt|Z kolei w trakcie wojny prowadziła starania mające na celu odebranie majątku jej dotychczasowym wspólnikom – żydowskiej rodzinie Wertheimerów – na mocy wprowadzonych przez nazistów ustaw antyżydowskich<ref>K. Janicki, [http://ciekawostkihistoryczne.pl/2011/08/23/antysemitka-i-homofobka-prawdziwe-oblicze-coco-chanel/ Antysemitka i homofobka. Prawdziwe oblicze Coco Chanel?], „Ciekawostki historyczne”, 23 sierpnia 2011.</ref>}}. Podejrzewana była również o działanie na rzecz niemieckiego wywiadu w 1945 roku. Zadeklarowała się pośredniczyć w negocjacjach między [[III Rzesza|III Rzeszą]] a [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] w celu zawarcia separatystycznego pokoju na zachodzie<ref>B. Wołoszański,''Tajna Wojna Hitlera'', Warszawa 1997.</ref>.