Ashcan School: Różnice pomiędzy wersjami

W marcu 1907 roku Henri, członek komisji rekrutacyjnej corocznej wystawy organizowanej przez [[National Academy of Design]], zrezygnował z udziału w jej pracach po tym, jak jury odrzuciło zgłoszenia członków jego grupy. Udział w tej wystawie, wobec braku prywatnych galerii był uważany za ważny krok na drodze do publicznego uznania{{odn|Dempsey|2002|s=79}}. Mimo odrzucenia przez Akademię Henri i jego przyjaciele spotkali się w kwietniu, aby przedyskutować zorganizowanie własnej wystawy<ref name="MAM">{{cytuj stronę|url= http://www.mam.org/newsletter/media/mediaNews/American_Originals/Eight_Chronology.pdf|tytuł= The Eight and american modernisms| autor= Milwaukee Art Museum|opublikowany = www.mam.org |język=en|data dostępu=2013-10-29}}</ref>. Do pięciu pierwotnych członków grupy dołączyło trzech kolejnych artystów: [[impresjonizm|impresjonista]] [[Ernest Lawson]], [[symbolizm|symbolista]] [[Arthur Bowen Davies]] i [[postimpresjonizm|postimpresjonista]] [[Maurice Brazil Prendergast]]. Powstało wówczas ugrupowanie The Eight (Ośmiu){{odn|Dempsey|2002|s=79}}. W maju 1907 roku nazwa ta pojawilapojawiła się po raz pierwszy w artykule nowojorskiego New York Sun<ref name="MAM" />. Choć członkowie ugrupowania prezentowali odmienne style, to jednoczyła ich opozycja wobec opresyjnej polityki Akademii, a także przekonanie, iż artysta ma prawo malować to, co chce{{odn|Dempsey|2002|s=79}}. Henri był, podobnie jak jego koledzy, miłośnikiem malowniczości. Uliczników na jego obrazach cechuje wigor, który artysta podziwiał u [[Frans Hals|Fransa Halsa]]. Glackens, zwolennik [[Auguste Renoir|Renoira]] przedstawiał powabne kobiety spacerujące w [[Central Park]]u. Sloan zachował swój reporterski temperament ukazując na obrazie ''Okno fryzjerki'' tłum przed zakładem fryzjerskim – typowy dla siebie motyw, oddany szybkimi ruchami pędzla. Shinna pociągał urok życia nocnego, Prendergast pasjonował się nowojorskimi plażami i parkami, Lawson przedstawiał w stylu zbliżonym do impresjonizmu peryferie Nowego Jorku i port, zaś malujący sceny nocne, jednorożce i kobiety Davis bliższy był symbolizmowi, który fascynował Amerykanów w końcu XIX wieku{{odn|Ferrier|1989|s=92}}.