Lana Turner: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
Linia 91:
Aktorka głęboko wierzyła, że zostanie nominowana do [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]] za występ w filmie Minellego. Tak się jednak nie stało. Artystyczne niepowodzenie tłumaczyła to zakulisowymi działaniami [[Dore Schary|Dore’a Schary’ego]]{{odn|Porter|2017|loc=Rozdział 13}}. W 1952 r. Turner wystąpiła w reklamie Lustre-Creme Shampoo, a magazyn „Modern Screen” obwieścił włosy Turner „najpiękniejszymi na świecie”<ref>{{Cytuj pismo |tytuł = The Most Beautiful Hair in the World is kept at it lovelist...with Lustre -Creme Shampoo |url = https://books.google.pl/books?id=yVUEAAAAMBAJ&pg=PA6&lpg=PA6&dq=lana+turner+most+glamorous&source=bl&ots=32wA72UygX&sig=8WraFXLsOdySk8eVEM27ijq5OEQ&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=lana%20turner%20most%20glamorous&f=false|czasopismo = Life | strony = 6 |issn = 0024-3019 |data = 23 czerwca 1952}}</ref>.
 
Następnie ddrzuciłaodrzuciła rolę w ''[[Mogambo|''Mogambo'']]'', bowiem nie mogła pracować w afrykańskim plenerze ze względu na swoje zdrowie. Żałowała tej decyzji, gdyż [[Ava Gardner]], która grała rolę za Turner została nominowana do Oscara. W 1954 r. wystąpiła w dramacie ''Flame and the Flesh.'' Na potrzeby roli aktorka zmieniła wizerunek i została brunetką. Film kręcony był w Europie, a Turner stylizowano na [[Gina Lollobrigida|Ginę Lollobrigidę]]. Gdy aktorka dotarła do Rzymu mogła bez problemów poruszać się po wiecznym mieście, bo mało kto ją rozpoznawał ze względu na zmianę wyglądu. Wprawdzie film [[Richard Brooks|Richarda Brooksa]] zjednał widzów to krytycy uznali go za przeciętny. W tym samym roku zagrała po raz czwarty w parze z Gable’em, w przeciętnym melodramacie ''[[Zdrada (film 1954)|Zdrada]].'' Zadebiutowała również wówczas w ''[[The Ed Sullivan Show]]''. Ze względu na wzrost popularności telewizji i kryzys systemu studyjnego aktorka rozważała już wówczas zerwanie kontraktu z [[Metro-Goldwyn-Mayer|MGM]], niezależność zawodową. „Moje ostatnia lata w MGM były jak praca wśród ruin” – wspominała po latach{{odn|Turner|1982|s=140–153}}.
 
Występ w ''Synu marnotrawnym'' opisywała w ten sposób: „Moje kwestie były tak głupie, że zniechęciło mnie to do pracy. Nawet kostiumy były okropne. Pełne ornamentów i ciężkich paciorków, a materiał był tak sztywny, że czułam się jakbym nosiła pancerz”. Dodatkowo, dość odważny wizerunek Turner, wzbudził negatywne komentarze wśród przedstawicieli środowisk religijnych. Obraz [[Richard Thorpe|Richarda Thorpe]]’a był komercyjną porażką, a [[Dore Schary]] stwierdził, że był to najgorszy film jaki wyprodukował w [[Metro-Goldwyn-Mayer|MGM]]. Zaraz po zakończeniu zdjęć aktorka rozpoczęła pracę dla [[Warner Bros.|Warner Bros]]., nad dramatem wojennym ''Morski pościg.'' Zagrała w nim za gażę w wysokości 300 tys. dolarów, wraz z [[John Wayne|Johnem Wayne’em]]. Turner, podobnie jak reszta obsady, nie potrafiła porozumieć się z reżyserem [[John Farrow|Johnem Farrowem]]. Chociaż film przyniósł względne zyski to jednak recenzenci kwestionowali wiarygodność głównych bohaterów<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.nytimes.com/movie/review?res=9A06E7D6133AE53BBC4952DFB066838E649EDE |tytuł = ‘The Sea Chase’; John Wayne Stars at the Paramount |autor = Bosley Crowther | opublikowany = The New York Times | data = 11 czerwca 1955 | język = en |data dostępu = 2017-10-07}}</ref>. Ostatnią produkcją nakręconą dla macierzystej wytwórni był dramat kostiumowy ''Diane'' z [[Roger Moore|Rogerem Moorem]], który w 1956 r. przyniósł spore straty finansowe. W omawianym czasie Turner zagrała dla [[20th Century Fox|Foxa]] w remake’u ''Deszczów w Ranchipur''. Partnerem aktorki był [[Richard Burton]]. Film nie odniósł spodziewanego sukcesu finansowego, chociaż niektórzy recenzenci jak np. z magazynu „Redbook” uznali obraz [[Jean Negulesco|Jeana Negulesco]] za film miesiąca{{odn|Porter|2017|loc=Rozdział 14}}.