Michał I Rumuński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Korekta linku
→‎Dalsze życie: zmieniono czas na przeszły, ponieważ król zmarł
Linia 67:
 
== Dalsze życie ==
Po 1989 roku, kiedy Michał I próbował wrócić do kraju, raz został zatrzymany na lotnisku. Potem udało mu się wyjechać poza Bukareszt, ale po kilku kilometrach zatrzymała go policja i zmusiła do wyjazdu. W 1992 nowy rząd Rumunii zezwolił w końcu Michałowi I na przyjazd do Rumunii, jednak przestraszony jego entuzjastycznym przyjęciem (ponad milion mieszkańców [[Bukareszt]]u wyszło na ulice, aby zobaczyć króla), zabronił mu wstępu do kraju na kolejne 5 lat. W 1997 nowym [[prezydenci Rumunii|prezydentem Rumunii]] został [[Emil Constantinescu]] i powtórnie przyznał Michałowi I rumuńskie obywatelstwo. Michał I otrzymał również wszystkie uprawnienia byłej głowy państwa i jestbył w kraju oficjalnie tytułowany królem. PrzysługujePrzysługiwała mu m.in. ochrona i pensja byłej głowy państwa. Byłemu monarsze zwrócono również kilka rezydencji monarszych<ref>[http://www.rp.pl/artykul/720858.html?print=tak&p=0 ''Czy Rumuni tęsknią za monarchią''].</ref>.
 
Z konstytucyjnego punktu widzenia Rumunia jest republiką. Ale w republice Rumunii jest król oraz królewska rodzina i Dom Królewski. Król spędzaspędzał swój czas w [[Aubonne (Szwajcaria)|Aubonne]], małej szwajcarskiej wiosce nad jeziorem Leman, ale od kilku lat mieszkamieszkał też w swojej rezydencji w zachodniej Rumunii (w Săvârşin, zamku kupionym przez rodzinę królewską w 1943 roku). Rodzina królewska korzysta także z prywatności zapewnionej przez Pałac Elżbiety, piękną posiadłość w zielonym obszarze na północ od Bukaresztu, udostępnionym rodzinie królewskiej przez władze Rumunii. To właśnie, na pierwszym piętrze tego pałacu, król Michał zmuszony został do abdykacji 30 grudnia 1947 roku<ref>[http://monarchia.info.pl/spojrzenie-na-rumunska-monarchie ''Spojrzenie na rumuńską monarchię''].</ref>.
 
30 grudnia 2007 roku ogłosił akt o nazwie „Fundamentalne prawa Rodziny Królewskiej Rumunii”, w którym uznał za spadkobierczynię praw do korony rumuńskiej swoja najstarszą córkę [[Małgorzata Hohenzollern-Sigmaringen|Małgorzatę]]. Jako że dotychczasowe [[sukcesja tronu|prawo sukcesyjne]] nie dopuszczało do dziedziczenia tronu przez kobiety, zaznaczył tym samym, że w razie restauracji monarchii należy znieść [[prawo salickie]] w zakresie dziedziczenia tronu. Zmiana zasad dziedziczenia ma prywatny charakter. Zgodnym z ostatnim prawem sukcesyjnym obowiązującym przed zniesieniem monarchii rumuńskiej, następcą praw do tronu rumuńskiego, jest Karol Fryderyk, książę Hohenzollern, głowa rodu Hohenzollern-Sigmarinen (ur. 20 kwietnia 1952)<ref>[http://www.legitymizm.org/statut-domu-rumunii-2007 ''Tekst Fundamentalnego Prawa Rodziny Królewskiej Rumunii z 2007 roku''].</ref>.