Międzywodzie (kanał): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Szoltys-bot (dyskusja | edycje)
m →‎Historia: bot poprawia martwe linki zewnętrzne do express.bydgoski.pl
Linia 43:
Nurt wody w kanale napędzał urządzenia mennicze (zwłaszcza najważniejsze urządzenie [[Mennica w Bydgoszczy|mennicy]] - pięciokołowy wark i strzygalnię) oraz inne manufaktury. W latach [[Lata 20. XIX wieku|20. XIX w.]] strzygalnię mennicy zastąpił młyn ponownie napędzany przez nurt Międzywodzia. Jego następcą od [[1861]] r. był młyn parowy – obecny [[Spichrze w Bydgoszczy|Czerwony Spichlerz]] na [[Wyspa Młyńska w Bydgoszczy|Wyspie Młyńskiej]].
 
W latach [[Lata 60. XIX wieku|60. XIX wieku]] w nurcie Międzywodzia urządzono kąpielisko tzw '''Wellenbad''' z inicjatywy oficerów pruskiego garnizonu<ref>http://wwwweb.archive.org/web/20160304202343/http://express.bydgoski.pl/look/article.tpl?IdLanguage=17&IdPublication=2&NrArticle=130883&NrIssue=1150&NrSection=80&IdTag=831,Tramwajem-na-Riviere.html [dostęp 10-04-2009]</ref>. Miało ono wymiary basenu 10 na 25 metrów, a mogło z niego korzystać jednocześnie ok. 60 osób. Napełniało się wodą przechodzącą przez koła młyńskie, które wytwarzało kipiel z pianą. Dla celów kąpieli wybudowano specjalne ceglane nabrzeże oraz barak, który służył jako szatnia. Z takiej pianowej kąpieli skorzystał nawet cesarz niemiecki [[Fryderyk III Hohenzollern|Fryderyk III]], zięć [[Wiktoria Hanowerska|brytyjskiej królowej Wiktorii]]. Uważał on Wellenbad za jedno z najważniejszych atrakcji [[Bydgoszcz]]y.
Kąpielisko przetrwało do [[I wojna światowa|I wojny światowej]], po czym zapomniane, w naturalny sposób zostało zasypane niesionym przez rzekę piaskiem. Nie odbudowano go już nigdy<ref group="uwaga">pozostałości nabrzeża Wellenbadu odkryto podczas badań archeologicznych prowadzonych w 2006 r. przez B. Świątkiewicz-Siekierską i R. Grochowskiego</ref>.