Interim augsburskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Kontrola autorytatywna, WP:SK |
m lit. |
||
Linia 3:
Po zwycięskiej dla cesarza wojnie, sejm w Augsburgu postanowił w 1547 roku, że należy przyjąć tymczasowe porozumienie w kwestiach religijnych, które będzie obowiązywało do zakończenia obrad [[sobór trydencki|soboru trydenckiego]]. W lutym 1548 roku cesarz powołał komisję złożoną z przedstawicieli obu wyznań, która jednak nie była w stanie osiągnąć porozumienia. Ostatecznie, na polecenie cesarza, dokument teologiczny opracowali [[biskupi Naumburga|biskup Naumburga]] [[Julius von Pflug]], biskup pomocniczy Moguncji [[Michael Helding]] i [[Johannes Agricola]], nadworny kaznodzieja elektora [[Joachim II Hektor|Joachima z Brandenburgii]]. Dekret został następnie przejrzany przez hiszpańskich zakonników i potajemnie dostarczony protestanckim elektorom i wysokim dostojnikom rzymskokatolickim.
''Interim augsburskie'' składało się z dwudziestu sześciu artykułów, które prezentowały naukę katolicką, pozostawiając ewangelikom [[Eucharystia (sakrament)|Wieczerzę Pańską]] pod dwiema postaciami i dopuszczenie zawierania małżeństw przez duchownych. Postanowienia dekretu wzbudziły silny sprzeciw w obozie protestanckim. Cesarz próbował siłą wcielić jego postanowienia na południu, północ stawiała opór. Próbując rozwiązać konflikt [[Maurycy Wettyn]] z Saksonii zaproponował własną wersję kompromisu, nazwaną ''[[Interim lipskie|Interim
Przegrana przez cesarza [[II wojna szmalkaldzka]] zmusiła go do zawarcia w [[Pasawa|Pasawie]] [[Układ passawski|układu z Maurycym Saskim]], który przywrócił wolność wyznania ewangelikom. Jego postanowienia potwierdził [[pokój augsburski]] z 1555 roku.
| |||