Łacina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Wycofano ostatnie 2 zmiany treści (wprowadzone przez 37.47.6.5) i przywrócono wersję 51100292 autorstwa 89.68.81.189
Linia 15:
{{Wikiźródła|Encyklopedia staropolska/Łacina w Polsce|hasło ''Łacina w Polsce'' w Encyklopedii staropolskiej|tekst=nie}}
 
'''Język łaciński''' lub '''łacina''' (łac. ''lingua Latina'', ''sermo Latinus'', ''Latinum'', ''Latinitas'') – [[języki indoeuropejskie|język martwyindoeuropejski]] z [[języki latynofaliskie|latynofaliskiej]] podgrupy [[języki italskie|języków italskich]]. Jest to już język martwy.
 
Łacina ukształtowała się prawdopodobnie w II tysiącleciu przed naszą erą , jako [[język (mowa)|język]] mieszkańców [[Lacjum]] w środkowej [[Italia (kraina historyczna)|Italii]]. Była [[język ojczysty|językiem ojczystym]] [[Starożytny Rzym|Rzymian]]. Do jej zapisywania używano [[Alfabet łaciński|alfabetu łacińskiego]], który jest współcześnie najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie. Stała się [[język urzędowy|językiem urzędowym]] [[Republika rzymska|Republiki Rzymskiej]], a później [[Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa Rzymskiego]]. W tym okresie nastąpił proces latynizacji Imperium a łacina była językiem mieszkańców wielu rzymskich prowincji w Europie i północnej Afryce. W codziennej mowie przestała być stosowana po upadku Cesarstwa na zachodzie, chociaż w większości krajów Europy była nadal używana jako język urzędowy, liturgiczny i literacki{{odn|Leonhardt|2013|s = 7-11}}.