Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Po II wojnie światowej: drobne techniczne
→‎Po II wojnie światowej: drobne redakcyjne
Linia 38:
 
== Po II wojnie światowej ==
Zaraz po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] budynek teatru splądrowali żołnierze [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], wynosząc wszystko co nie było trwale przymocowane, nawet kurtynę. Po 1945 teatr był przez 20 lat w wyłącznym użykowaniuużytkowaniu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. W 1964 budynek oddano władzom polskim, jednakże wcześniej pozbawiono go całości wyposażenia, łącznie z kurtyną i instalacją grzewczą<ref>Marcin Wojciechowski "[http://wyborcza.pl/1,75515,10081732,Legnica_wielu_narodow.html Legnica wielu narodów]" Gazeta Wyborcza 8 sierpnia 2011</ref>.
 
{{fakt|Po powstaniu woj. legnickiego, istnienie teatru stało się ambicją miejscowych władz partyjnych i administracyjnych. Po zgromadzeniu niezbędnych funduszy przystąpiono do prac budowlanych, w czasie których zniszono zabytkowy, [[neoklasycyzm|neoklasyczny]] charakter wnętrz. Fasadę teatru pomalowano dopiero w noc przed oficjalnym otwarciem, korzystając z drabin strażackich podstawionych z polecenie wojewody. Otwarciu teatru 27 listopada 1977 roku towarzyszyła premiera „Lata w Nohant” Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Józefa Wyszomirskiego.}}