Stanisław Kossakowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Polskie ofiary represji stalinowskich stracone w Polsce Ludowej 1944-1956 → Kategoria:Polskie ofiary represji stalinowskich stracone w Polsce Ludowej 1944–1956 (przy użyciu QRC) |
drobne merytoryczne |
||
Linia 22:
|commons =
}}
'''Stanisław Kossakowski''' ps. „Ułan”, „Mściciel”<ref>[[Andrzej Brygidyn]], Początek „nowego ładu”, W latach powojennych, s. 759, w: ''Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995.</ref> (ur. [[7 kwietnia]] [[1914]] w Krakowie, zm. [[21 czerwca]] [[1946]] w Rzeszowie) – dowódca [[żołnierze wyklęci|oddziału partyzantki antykomunistycznej]] w powiecie [[powiat brzozowski|brzozowskim]] i [[powiat sanocki|sanockim]] w 1945
== Życiorys ==
W Krakowie ukończył szkołę powszechną i dwie klasy gimnazjum. Służbę wojskową odbył w [[8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego|8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego]]. Tam też ukończył szkołę podoficerską w stopniu plutonowego. Został instruktorem jazdy konnej i wyszkolenia bojowego.
Uczestnik kampanii wrześniowej. W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Krakowie. W 1943 wstąpił do [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. We wrześniu 1944 wstąpił do [[Milicja Obywatelska|MO]] i podjął służbę w Komendzie Wojewódzkiej w Rzeszowie, awansując do stopniu podporucznika. W listopadzie 1944 został komendantem MO w Sanoku, gdzie wkrótce potem został zdemaskowany jako żołnierz niepodległościowego podziemia<ref>Relacje Stanisława Więcka i M. Jewiarza, zob. {{Cytuj książkę | autor = [[Bronisław Syzdek]] (red.) | tytuł = Działalność PPR na ziemi rzeszowskiej (szkice, opracowania, wspomnienia) | wydawca = [[Książka i Wiedza]] | miejsce = Warszawa | data = 1976 | strony = 194 | rozdział = Rola PPR w budowie władzy ludowej w powiecie Dębica. Powstanie organów MO i UB. Walka z reakcyjnym podziemiem | nazwisko r = [[Edmund Galas]]}}</ref>. 3 maja 1945 wraz z kolegami [[Władysław Stefkowski|Władysławem Stefkowskim]] i Michałem Skowronkiem zdezerterował wraz z bronią. Wstąpił do oddziału [[Narodowa Organizacja Wojskowa|NOW]]-u dowodzonego przez kpt. Stanisława Pelczara ps. „Majka”. W oddziale tym odpowiadał za wyszkolenie bojowe.
Po rozbiciu oddziału w czerwcu 1945 przybył w okolice [[Grabówka (województwo podkarpackie)|Grabówki]] w powiecie brzozowskim, gdzie dołączył do zgrupowania Mieczysława Bielca ps. „Błysk”. Po aresztowaniu Bielca 3 sierpnia 1945
28 listopada 1945
▲Po rozbiciu oddziału w czerwcu 1945 przybył w okolice [[Grabówka (województwo podkarpackie)|Grabówki]] w powiecie brzozowskim, gdzie dołączył do zgrupowania Mieczysława Bielca ps. „Błysk”. Po aresztowaniu Bielca 3 sierpnia 1945 roku i rozbiciu jego oddziału przeszedł na teren powiatu sanockiego, gdzie utworzył własny oddział partyzantki antykomunistycznej składający się z dezerterów z UB, MO i WP, liczący ok. 20 członków. Początkowo współdziałał z majorem [[Antoni Żubryd|Antonim Żubrydem]], jednak nigdy mu się nie podporządkował. Istniał silny antagonizm pomiędzy oboma dowódcami.
▲28 listopada 1945 roku, za próbę nawiązania przez Kossakowskiego współpracy z [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] celem wspólnej walki przeciwko komunistom, wszyscy żołnierze w oddziale odmówili mu posłuszeństwa i przeszli pod dowództwo mjra Żubryda, tworząc III Kompanię [[Samodzielny Batalion Operacyjny NSZ „Zuch”|Samodzielnego Batalionu Operacyjnego NSZ „Zuch”]]. Dowódcą kompanii został ppor. [[Kazimierz Kocyłowski]] – dotychczasowy z-ca Kossakowskiego.
W styczniu 1946 Stanisław Kossakowski wyjechał do Krakowa, gdzie ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem Stanisław Górski. Na krótko powrócił w Brzozowskie, ale w kwietniu ponownie pojawił się w Krakowie.
Linia 41 ⟶ 37:
Został wydany [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UB]] przez Kazimierę Szczygło. Aresztowany w lokalu "Cyganeria" przy ul. Szpitalnej w Krakowie. Początkowo był więziony w lochach katowni przy ul. Jagiellońskiej gdzie był bestialsko torturowany w ramach śledztwa<ref>Andrzej Zagórski, Konspiracja w Sanoku w okresie okupacji, W latach drugiej wojny światowej i konspiracji, s. 742, w: ''Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995.</ref>. Następnie przewieziony do więzienia na [[Zamek w Rzeszowie|zamku w Rzeszowie]]. 15 czerwca 1946 roku na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie skazany na karę śmierci oraz utratę praw publicznych i obywatelskich na zawsze. Prezydent [[Krajowa Rada Narodowa|KRN]] [[Bolesław Bierut]] nie skorzystał z prawa łaski. Stracony na [[Zamek w Rzeszowie|zamku w Rzeszowie]] 21 czerwca 1946 roku. Po egzekucji UB odmówiło wydania ciała rodzinie. Miejsce pochówku do dziś pozostaje nieznane.
4 maja 1992
{{Przypisy}}
Linia 50 ⟶ 46:
{{SORTUJ:Kossakowski, Stanisław}}
[[Kategoria:Dowódcy oddziałów podziemia antykomunistycznego (1944–1956)]]
[[Kategoria:Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Krakowie]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Rzeszowem]]
Linia 55 ⟶ 52:
[[Kategoria:Polskie ofiary represji stalinowskich stracone w Polsce Ludowej 1944–1956]]
[[Kategoria:Uczestnicy akcji „Burza”]]
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona Polska)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1914]]
[[Kategoria:Więźniowie zamku rzeszowskiego (Polska Ludowa)]]
| |||