Natarcie: Różnice pomiędzy wersjami

Natarcie „z bezpośredniej styczności z przeciwnikiem” wojska rozpoczynają z [[Obrona|położenia obronnego]]. W tym wariancie nacierać mogą oddziały które zatrzymały natarcie przeciwnika lub zostały zatrzymane i wznawiają natarcie. Mogą też nacierać oddziały, które [[Luzowanie|zluzowały]] oddziały będące dotychczas w [[Obrona|obronie]]. W tym przypadku [[dowódca]] musi organizować zgrupowanie uderzeniowe. Pod pozorem doskonalenia struktury obrony oddział będący w [[Odwód|odwodzie]] zajmuje rejon wyczekiwania, a odwód oddziału – pozycję wyczekiwania{{odn|Elak|2014|s=115}}.

Natarcia będzieprowadzi ono prowadzonesię w trzech etapach. Jest toTo podejście i rozwinięcie, uderzenie ([[atak]] i [[Przełamanie|przełamanie obrony]]) oraz walka w głębi obrony przeciwnika{{odn|Elak|2014|s=115}}.

Wyjście wojsk z rejonu odbywa się to pod osłoną [[Oddział wydzielony|oddziałów wydzielonych]], [[Awangarda (wojsko)|awangard]] lub wojsk działających w przodzie. Pierwsza na [[Stanowisko ogniowe|stanowiska ogniowe]] wychodzi [[artyleria]] przeznaczona do wykonania zadań [[Wsparcie ogniowe|wsparcia ogniowego]] oraz część [[Wojska obrony przeciwlotniczej|pododdziałów przeciwlotniczych]]. Marsz jednostek ogólnowojskowych realizowany jest po kilku drogach. Celem zapewnienia dyscypliny [[Marsz (wojsko)|marszu]] wyznacza się linię wyjściową, rubieże rozwinięcia w kolumny batalionowe i kompanijne oraz rubież ataku{{refn|grupa=uwaga|Linię rozwinięcia w kolumny batalionowe wyznacza się w odległości 12-15 km od LD, linię rozwinięcia w kolumny kompanijne - 4-6 km od tej linii, a linię rozwinięcia w kolumny plutonowe - 2-3 km od linii ataku{{odn|Elak|2014|s=116}}.}}. W tym czasie artyleria realizuje [[Ogniowa osłona podejścia|ogniowe zabezpieczenie podejścia wojsk]] i [[ogniowe przygotowanie ataku]]{{odn|Ściborek (red.)|1995|s=94-95}}.

Podczas przechodzenia do natarcia z bezpośredniej styczności z przeciwnikiem, zakres przegrupowań jest stosunkowo niewielki i odbywa się na małych odległościach.

<br> W wypadku występowania przed przednim skrajem obrony [[Ubezpieczenie (wojsko)|ubezpieczeń]] przeciwnika, z reguły pokonujązwalczają jąje [[Oddział wydzielony|oddziały wydzielone]]. To one i [[Awangarda (wojsko)|awangardy]] powinny oczyścić przedpole i stworzyć warunki siłom pierwszego rzutu do uderzenia na główną pozycję obrony przeciwnika{{odn|Ściborek (red.)|1995|s=95}}.

Kluczowym etapem natarcia jest uderzenie. To od niego zależy osiągnięcie celów działań zaczepnych. Ma ono na celu naruszenie struktury obrony przeciwnika i wykonanie wyłomu w jego [[Ugrupowanie|ugrupowaniu]], a w konsekwencji przejęcie inicjatywy i rozwijanie powodzenia w stronę tyłów i [[Skrzydło (sztuka wojenna)|skrzydeł]]{{odn|Elak|2014|s=117}}.

Stosowany jest [[atak]] bez spieszania piechoty lub po jej spieszeniu. Najpierw pod osłoną artylerii atakują [[Wojska pancerne|pododdziały czołgów]] wyposażone w [[Trał przeciwminowy|trały przeciwminowe]] lub wyrzutnie ładunków wydłużonych. W drugiej linii atakują [[Wojska zmechanizowane|pododdziały zmechanizowane]] w odległości ok. 100-200 m za [[Czołg|czołgami]], a w trzeciej linii przesuwają się samobieżne środki obrony przeciwlotniczej zwalczając przede wszystkim [[Śmigłowiec szturmowy|śmigłowce bojowe]] przeciwnika. [[Piechota]] opuszcza [[Bojowy wóz piechoty|bojowe wozy]] i atakuje w [[Tyraliera|tyralierze]] przed własnymi wozami lub mając je w swoim szyku{{odn|Ściborek (red.)|1995|s=96}}.

Po rozbiciu punktów oporu na [[Przedni skraj obrony|przednim skraju]], pierwszorzutowe oddziały kontynuują natarcie w głąb ugrupowania obronnego. W tym okresie należy liczyć się oporem przeciwnika na kolejnych rubieżach i wyprowadzeniem przez niego [[Kontratak|kontrataku]] mającego na celu likwidację wojsk w rejonie włamania. Nacierający musi wybrać wariant odparcia uderzenia. Najczęściej kontratak odpierany jest z miejsca na dogodnej rubieży terenowej. W korzystnej sytuacji operacyjno-taktycznej można też podjąć próbę rozbicia kontratakujących sił w [[Bój spotkaniowy|boju spotkaniowym]]. Można też odpierać kontratak sposobem obronno-zaczepnym, czyli zatrzymać część sił przeciwnika od czoła i wykonać uderzenie na skrzydła lub tyły jego ugrupowania uderzeniowego{{odn|Ściborek (red.)|1995|s=96-97}}.