Grzegorz IX: Różnice pomiędzy wersjami

[[papieska elekcja 1227|Wybrano go na papieża]] w dniu 19 marca 1227 roku.

Jako papież był zdecydowanym zwolennikiem [[Wyprawy krzyżowe|wypraw krzyżowych]]{{r|Kelly}}. Prowadził walkę z [[Święty Cesarz Rzymski|cesarzem]] [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderykiem II]], którego w 1227 [[Ekskomunika|ekskomunikował]] za zwłokę w podjęciu ślubowanej [[Krucjata|krucjaty]]{{r|Kelly}}. W czasie wyprawy Fryderyka do Palestyny (1228-1129) Grzegorz zajął część Królestwa Sycylii i Neapolu, jednak wracający z wyprawy cesarz rozbił wojska papieskie. Te niepowodzenia skłoniły Grzegorza do zawarcia pokoju w [[Ceprano]] (23 lipca 1230) i zdjęcia ekskomuniki z cesarza{{r|Kelly}}. W czasie rozejmu, cesarz pomógł papieżowi, gdy w latach 1232 i 1234 musiał stoczyć ostre walki z ludem rzymskim i uciec z miasta{{r|Kelly}}. W zamian za to papież pośredniczył pomiędzy cesarzem a miastami longobardzkimi i ekskomunikował syna Fryderyka, [[Henryk VII Hohenstauf|Henryka VII]]{{r|Kelly}}. Pokój ten został jednak zerwany kilka lat później{{r|Wollpert}}. Gdy Fryderyk II, po zwycięskiej kampanii w [[Lombardia|Lombardii]] (1236-37), usiłował narzucić swe zwierzchnictwo [[Państwo Kościelne|Państwu Kościelnemu]], Grzegorz sprzymierzył się z miastami włoskimi i wznowił wojnę z Fryderykiem{{r|Kelly}}. Najazd Fryderyka II na [[Sardynia|Sardynię]], lenno papieskie, spowodował odnowienie ekskomuniki (20 marca 1239) i nową wojnę{{r|Kelly}}. Zwołał na 1241 [[sobór powszechny|sobór]], który miał potępić cesarza; Fryderyk nie dopuścił jednak do Rzymu delegatów zmierzających na sobór i, po bitwie morskiej, wziął ich do niewoli (3 maja u wybrzeży [[Elba|Elby]]{{r|Kelly}}). Na przełomie kwietnia i maja, Rzym został odcięty od świata i otoczony{{r|Kelly}}. Nie wytrzymując trudnej sytuacji i sierpniowych upałów, Grzegorz IX zmarł{{r|Kelly}}.