Futuryzm: Różnice pomiędzy wersjami

Futuryści uznali, że ruch w filmie to wyraz ducha nowej epoki, stanowiący rezultat nauki i techniki oraz sprawności ludzkiego umysłu i działania. [[Montaż]] kinematograficzny potraktowano jako skuteczny środek w walce z alfabetami, gramatykami i językami, czyli tym, co skończone i zastane<ref name="Miczka, s. 151">Miczka, s. 151.</ref>. Centralne miejsce w estetyce futurystów kinematograf zajął dopiero w 1916 roku. Ale dorobek teoretyczny i filmowy futuryzmu był niewielki, głównie dlatego że realizacja filmu wymagała czasu, kosztów oraz nietypowych umiejętności twórczych<ref> name="Miczka, s. 151.<"/ref>.

W 1916 roku F. T. Marinetti, B. Corra, E. Settimelli, A. Ginna, G. Balla i R. Chiti wystąpili z manifestem ''Kinematografii futurystycznej'', gdzie przedstawili własną, oryginalną wizję filmu<ref> name="Miczka, s. 151.<"/ref>. W tym samym roku artyści skupieni wokół Marinettiego przystąpili do realizacji ''Życia futurystycznego'', będącego pierwszym filmem-manifestem, w którym na pierwszy plan wysunięto akt mimiczno-gestyczny, paradoks i przypadkowość związków czasoprzestrzennych i przyczynowych. Kopia filmu się nie zachowała<ref>Miczka, s. 153.</ref>. Wiadomo, że film został tu wykorzystany do ukonkretnienia następstwa czasu i wyobrażeń o czasie. Ukazany model filmowej recepcji świata opierał się na nieciągłości zdjęć<ref name="Miczka, s. 155">Miczka, s. 155.</ref>.

We wrześniu 1916 roku [[Anton Giulio Bragaglia]] rozpoczął realizację filmu pt. ''Thais'', który wyrażał odmienną koncepcję futurystycznej odnowy kina<ref> name="Miczka, s. 155.<"/ref>. Film przedstawiał historię tragicznej miłości, dla której tło stanowił zgeometryzowany pejzaż. Pejzaż przecinał i zamazywał ciała bohaterek. Motyw pogrążenia się Thais w depresji wzmagała m.in. ekspresja owych form geometrycznych, które w miarę rozwoju akcji stawały się coraz bardziej abstrakcyjne i agresywne<ref>Miczka, s. 156.</ref>.