Jan Raszka (rzeźbiarz): Różnice pomiędzy wersjami

|opis grafiki = Jan Raszka w swojej pracowni w Krakowie w 1932 roku.

'''Jan Florian{{odn|Gawęcka|2013}} Raszka''' (ur. [[2 maja]] [[1871]] w [[Ropica|Ropicy]], zm. [[23 listopada]] [[1945]] w [[Kraków|Krakowie]]) − [[Polska|polski]] rzeźbiarz, grawer, medalier, malarz, profesor i pedagog akademicki pochodzący ze [[Śląsk Cieszyński|Śląska Cieszyńskiego]]{{odn|Gawęcka|2013}}. Tworzył pod wpływem [[Modernizm (sztuka)|modernizmu]] – [[Secesja (sztuka)|secesji]] oraz [[Art déco|art decodéco]].

Urodził się w [[Ropica|Ropicy]] (znajdującej się w części Śląska Cieszyńskiego, nazwanegonazwanej później [[Zaolzie]]m) w biednej, wielodzietnej rodzinie ewangelickiej. Był synem Jana Raszki, dróżnika kolejowego, i Marii z domu Kisza. Ukończył [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|ludową szkołę]] w [[Pudłów|Pudłowie]] (obecnie część [[Bogumin]]a). W 1892 roku zdał maturę w niemieckim gimnazjum w Cieszynie, gdzie wstąpił do polskiej tajnej organizacji uczniowskiej „Jedność”. Dwa lata później współzakładał Stowarzyszenia Akademików Polskich na Śląsku Cieszyńskim „Znicz”{{odn|Raszka|2005}}.

Po ukończeniu szkoły średniej, zgodnie ze swoimi artystycznymi zainteresowaniami, zapisał się na [[Akademia Sztuk Pięknych w Wiedniu|Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu]]. Przez 5 lat studiował malarstwo i rzeźbę pod kierunkiem Juliusa Victora Bergera, Siegmunda L’Allemanda, Augusta Eisenmengera, Edmunda von Hellmera i [[Caspar Zumbusch|Caspara von Zumbuscha]]{{odn|Vollmer|s=29}}. Z okresu wiedeńskiego pochodzi konny portret cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa I]]{{odn|GolecVollmer|1993s=29}}{{odn|VollmerGolec|s=291993}}.

W 1900 roku wygrał konkurs ogłoszony przez Artura Kruppa, właściciela firmy wyrobów metalowych w [[Berndorf]], z okazji [[Wystawa światowa|wystawy paryskiej]], na model brązowej grupy przedstawiającej kończący się i nadchodzący wiek. Nagroda wynosiła 5000 koron. Jego praca „Wiek XIX i XX” miała podkreślić znaczenie pary i elektryczności zarówno w XIX,obu jak i XX wiekustuleciach. XIX stuleciewiek symbolizowała postać robotnika, którego prawa dłoń, trzymająca młot, opierała się na skrzydlatym kole – symbolu komunikacji i handlu. Elektryczność uosabiał młodzieniec, który zapalał cztery płomienie, wykwitające z liliowych kielichów osadzonych na gałęzi, zakreślającej łuk nad ciałem kobiety. Cokół oplata wąż, symbol wieczności<ref>[{{Cytuj pismo | url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication/38158?tab=1 | tytuł = Ruch artystyczny i Literackiliteracki. Jan Raszka] | czasopismo = [[Czas (dziennik)|Czas]] 1900| oznaczenie = nr 16 z 21 stycznia s.1900 | strony = 4. | data = 1900}}</ref>