Rugi pruskie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rugi pruskie''' – masowe wysiedlenia [[Polacy|Polaków]] i [[Żydzi|Żydów]] z paszportem rosyjskim i austriackim z [[Królestwo Prus|Prus]] w latach 1885-18901885–1890. Osoby wysiedlone zamieszkiwały tam jako emigranci ekonomiczni przybyli z terytoriów Imperium Rosyjskiego i Austrii ([[Zabór rosyjski|zaboru rosyjskiego]] i [[Zabór austriacki|austriackiego]] [[Polska pod zaborami|Polski pod zaborami]]) i nie nabyły obywatelstwa niemieckiego w okresie, gdy Prusy utworzyły [[Cesarstwo Niemieckie]] w 1871 r. Te wysiedlenia były przeprowadzone w sposób niehumanitarny i na zasadzie dyskryminacji etnicznej. W polskiej tradycji stały się jednym z symboli antypolskiej polityki Cesarstwa Niemieckiego i jej kanclerza [[Otto von Bismarck]]a.

W początkowych miesiącach zostało wysiedlonych prawie 26 tysięcy osób<ref name="autonazwa4" />, głównie robotników i rzemieślników zamieszkałych we wschodnich prowincjach Prus. Wysiedlenia kontynuowano w następnych latach i do 1890 roku liczba wysiedlonych przekroczyła 30 tys. osób<ref name=autonazwa3>[http://dziedzictwo.polska.pl/katalog/skarb,Sejmowe_Kolo_Polskie_wobec_rugow_pruskich_3_V_1885_roku,gid,263588,cid,1075.htm?body=desc Sejmowe Koło Polskie wobec rugów pruskich, 3 V 1885 roku – Katalog Skarbów – Skarby Dziedzictwa Narodowego – Polska.pl].</ref><ref name=autonazwa2>Józef Feldman, s. 323.</ref>. Do 1890 roku granica Prus była zamknięta dla imigrantów narodowości polskiej<ref name=autonazwa4 />.

Wykonywanie rozporządzenia o wysiedleniu obywateli [[Imperium Rosyjskie]]go i [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]] z Górnego Śląska rozpoczęło się de facto w czerwcu roku 1885 i trwało około dwóch lat<ref>Adam Galos, op.cit., str 73.</ref>. Sprawozdania [[Landrat (Prusy)|landratów]] górnośląskich raportują liczby wysiedlonych na podstawie rozporządzenia z 26 marca dopiero od III kwartału 1885 (922 osoby do [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]] i ani jednej do [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]]) do III kwartału 1887 (odpowiednio 31 i 13 osób). W szczytowym okresie [[Rugi|rugów]] na Górnym Śląsku (do II kwartału 1886) wysiedlano z Górnego Śląska od tysiąca do ponad półtora tysiąca osób kwartalnie, jak w tabeli obok<ref name=Galos>[[Adam Galos]], „Rugi pruskie na Górnym Śląsku (1885-1890)”, w: [[Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka]], IX 1954, s. 56-10756–107; tabela str. 94.</ref>.

Zasadniczo, wysiedlenia spotkały się z dezaprobatą kręgów rządowych Rosji. [[Dmitrij Tołstoj]], konserwatysta i minister spraw wewnętrznych, uznawał antypolską motywację Bismarcka i starał się o dobre przyjęcie dla tych wydarzeń w Rosji, lecz nieoficjalnie dał do zrozumienia ambasadorowi Schweinitzowi, że Bismarck popełnił ciężki błąd, gdyż takie kroki były niepotrzebne<ref name=autonazwa1>Józef Feldman, s. 328.</ref>. Także [[Nikołaj de Giers]], minister spraw zagranicznych Rosji, stwierdził że Bismarck swoim postępowaniem rozjątrzył wrogie już uprzednio uczucia przeciw niemieckim kolonistom, dał przykład do naśladowania, rzucił zarodki nowych antagonizmów narodowych na przyszłość<ref name="autonazwa1" />. Sam Bismarck wyraził ambasadorowi Schweinitzowi swoje rozczarowanie, stwierdzając że „Rosjanie wykazali z powodu naszych wydaleń mniej zadowolenia, niż oczekiwałem”<ref name=autonazwa1 />.