Historia Poznania 1253–1320: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze fortyfikacje powstały już w 1253, a w [[1300]] roku miasto w pełni było otoczone murem obronnym. Obszar wewnątrz fortyfikacji miał długość nieco ponad 530 m, a szerokość nieco ponad 350 m i zorientowany był wzdłuż osi NE-SW. Do miasta wiodły cztery niesymetrycznie położone bramy: Wrocławska, Wodna, Wielka i Wroniecka, oraz kilka furt, z których najsławniejsze były Ciemna Bramka, Furta Zamkowa i Furta Dominikańska. Wraz z miastem i fortyfikacjami powstał na południowo-zachodnim skraju miasta, na górze nazywanej dziś górą Przemysła, [[Zamek Królewski w Poznaniu|poznański zamek]] – nowa siedziba władców Wielkopolski, którzy przenieśli się tu z Ostrowa Tumskiego, a od [[1295]] również siedziba króla Polski. Osie symetrii przecinały się w miejscu, gdzie stanął [[Pręgierz w Poznaniu|pręgierz]] (nazywany niekiedy ''mediastinus''). Prawdopodobnie stanął on w miejscu znaku mierniczego, względem którego wytyczono ulice i parcele. Najważniejszym obszarem nowo wytyczonego miasta był, kwadratowy rynek o powierzchni 2 [[ha]], co stanowiło około 10% powierzchni Poznania. Na tym placu powstały instytucje kluczowe dla mieszkańców: [[Ratusz w Poznaniu|ratusz]] i [[Waga w Poznaniu|waga]], a także pełnił on funkcję placu targowego.

 

 

Z treści dokumentu wnioskuje się, że akt lokacyjny był jedynie dopełnieniem całego, starannie zaplanowanego procesu (jest prawdopodobne, że szczegółowe plany powstały już w [[1252]]). Dał on nową jakość miastu, nadając mu samorząd i autonomię sądowniczą (szerszą niż później otrzymały niektóre inne miasta, np. [[Kraków]]). Był to początek integracji średniowiecznej [[konurbacja|konurbacji]] w jeden organizm miejski.