Luoyang: Różnice pomiędzy wersjami

Wdowa cesarska Ling była odpowiedzialna za budowę klasztoru Yongning, który miał przyćmić budowle w [[Datong]], ówczesnej stolicy królestwa, zanim przeniesiono ją do Luoyangu. Wiadomo, że sama [[pagoda]] mierzyła 900 stóp wysokości i składała się z dziewięciu kondygnacji. Na jej szczycie znajdowała się iglica wysokości 100 stóp. Na jej wierzchołku umieszczono złoty pojemnik, który zawierał 25 mniejszych pojemników wykonanych z drogocennego kamienia. Poniżej iglicy umieszczono trzydzieści złotych płyt, których zadaniem było zbierać poranną rosę. Wokół pagody rozmieszczono złote dzwony. Na dziewięciu okapach zawieszono złote dzwony w ilości 120. [[Stupa]] była czworokątna, na każdej ścianie znajdowało się 3 drzwi i 6 okien. Drzwi były pokryte czerwonym lakierem i ozdobione pięcioma rzędami złotych gwoździ, w ilości 5400. Na północ od pagody znajdował się budynek Buddy, skonstruowany na wzór sali audiencyjnej w pałacu cesarskim. Wewnątrz znajdowały się liczne posągi Buddy wykonane ze złota i ozdobione perłami. Największy z posągów mierzył ponad 18 stóp wysokości. Artyzm tych posągów był nie do opisania. W klasztorze znajdowało się ponad 1000 mnisich cel. W budowie klasztoru wykorzystano najlepsze gatunki drewna. Zgromadzono w nim wyobrażenia buddów, bodhisattwów i sutry darowane przez inne kraje. Wiadomo, że klasztor ten był wizytowany przez samego [[Bodhidharma|Bodhidharmę]]<ref>Kenneth Ch'en. Buddhism in China. A Historical Survey. Str. 161, 162</ref>.

 

 

Ekstrawagancki klasztor Yongning wyczerpał praktycznie skarbiec cesarski. Pierwszą oznaką nadchodzącej ekonomicznej katastrofy był wzrost cen złota, jednak zbliżający się kryzys całkowicie umykał rządzącym i całemu dworowi. Szybko narosła rebelia, a Luoyang był samym centrum katastrofy. W 534 r. w czasie burzy piorun wzniecił ogień, który w ciągu trzech miesięcy strawił cały klasztor Yongning. W 547 r. Yang Xuanzhi wizytował Luoyang i zobaczył zdewastowane miasto, pełne ruin i popiołu, które stało się siedliskiem dzikich zwierząt i pastwiskiem dla krów. Zgodnie ze słowami Buddy: "Nietrwałe są wszystkie złożone rzeczy" upadł Luoyang i Północna Dynastia Wei. Jednak ten sam lud [[Tuoba]] mocno zmotywowany wiarą w buddyzm drążył skały w [[Groty Dziesięciu Tysięcy Buddów|Longmen]] i [[Groty Yungang|Yungang]], które stały się symbolem ich oddania buddyzmowi<ref>Kenneth Ch'en. Buddhism in China. A Historical Survey. Str. 163</ref>.