Powstanie Karposza: Różnice pomiędzy wersjami

Po [[Bitwa pod Wiedniem|klęsce wiedeńskiej]], na Bałkanach wzmógł się ucisk chłopów i górali ze strony Turków. Utraciwszy nadzieje na wolność chłopi uciekali masowo w góry organizując oddziały powstańcze i [[Zbójnictwo|bandy zbójeckie]] walczące z Turkami. Na czele powstańców stanął przywódca hajduków z rejonu [[Rodopy|Rodopów]] Karposz. W wyniku walk powstańcy zajęli szereg miast m.in. Krivą Palankę, [[Kumanowo|Kumanovo]] i Kacnik. Dzięki pomocy austriackiej w ręce powstańców wpadły też [[Skopje]] i Stip. Większość miast została jednak spalona przez wycofujące się na front zachodni wojska Habsburgów. Wielkie zniszczenia wyrządziła także armia turecka nadciągająca ze wschodu. Turcy zdobyli i spalili m.in. Krivą Palankę bronioną przez 3000 powstańców. W starciu pod Kumanovem w ręce tureckie wpadł Karposz, który wraz z innymi powstańcami został powieszony. Ostatnim punktem oporu był Kacnik, który Turcy zdobyli w styczniu 1690 r. Powstanie upadło, wielu jego uczestników stracono lub wtrącono do więzienia<ref>Zygmunt Rynkiewicz, ''Leksykon bitew świata''. Warszawa 2004, s. 447, 448.</ref>.

 

{{Przypisy}}