Maksym Planudes: Różnice pomiędzy wersjami

Ogromne zasługi położył Planudes na polu przekładów z języka łacińskiego. Przetłumaczył ''Dystychy Katona'' (''Disticha Catonis in graecum translata'', wydał V. Ortoleva, Rzym, 1992), ''Sen Scypiona'' [[Cycero]]na (''M. Tulii Ciceronis Somnium Scipionis in graecum translatum'', wydała A. Pavano, Rzym, 1992), ''O wojnie galickiej'' [[Gajusz Juliusz Cezar|Cezara]] (''De bello Gallico'', wyd. A. Baumstark, [[Florencja]], 1832), ''Metamorfozy'' oraz ''Heroidy'' [[Owidiusz]]a, które oddał prozą (wydali – M. Papathomopoulos ''Metafrasis ton Ovidiou epistolon'', [[Janina (miasto)|Janina]], 1976; I. Tsavari, ''Ovidiu Peri Metamorphoseon'', [[Ateny]], 2002). Kryteria moralności, jakie zastosował przy sporządzaniu antologii epigramów, nie przeszkodziły Planudesowi w przełożeniu ''Sztuki kochania'' (''Ars amatoria''), ''Miłostek'' (''Amores'') i ''Porad miłosnych'' (''Remedia amoris'') Owidiusza. Przełożył ponadto ''Satyry'' (''Satirae'') [[Juwenalis]]a, ''[[Ars minor]]'' [[Eliusz Donat|Eliusza Donata]] (IV w.), pisma ''Pociecha płynąca z filozofii'' [[Anicius Manlius Severinus Boethius|Boecjusza]] (wydał A. Megas, ''Boethii De philosophiae consolatione in linguam graecam translata'', [[Saloniki]], 1996) oraz traktat ''O Trójcy Świętej '' św. [[Augustyn z Hippony|Augustyna]] (wydali Papathomopoulos, Tsavari i G. Rigotti, ''Augustinu Peri Triados'', I-II, Ateny, 1995) Na przekładach Planudesa uczono się na Zachodzie języka greckiego. Tym też tłumaczy się wielka liczba ich rękopisów, które przetrwały do naszych czasów<ref name="Jur317"/><ref name="Enc796">{{Cytuj książkę |tytuł= Encyklopedia katolicka |tom=3 |strony=796 |nazwisko r=Wesoły |imię r=Marian |autor link=}}</ref>.

 

 

== Bibliografia ==