U-110 (1940): Różnice pomiędzy wersjami

W kolejny patrol bojowy U-110 wypłynął 15 kwietnia 1941 roku z [[Lorient]]. 27 kwietnia na zachód od Irlandii zatopił brytyjski parowiec „Henri Mory” (2564 BRT), zaś 9 maja wziął udział w ataku na konwój OB-318; zdołano storpedować dwa brytyjskie frachtowce: „Bengore Head” (2609 BRT) i „Esmond” (4 976 BRT). Wkrótce potem U-Boot został wykryty i zaatakowany przez [[korweta|korwetę]] HMS „Aubretia”, a do akcji przyłączyły się [[niszczyciel]]e {{HMS|Bulldog||6}} i {{HMS|Broadway||6}}. Uszkodzony przez bomby głębinowe okręt podwodny został zmuszony do wynurzenia. Brytyjczycy zorientowali się, że istnieje możliwość zdobycia U-Boota, zaprzestali więc ostrzału i zrezygnowali z taranowania wrogiej jednostki. Załoga U-110 w pośpiechu opuszczała pokład skacząc do lodowatej wody. Zginęło 15 członków załogi (w tym dwóch już po wyłowieniu przez Brytyjczyków), w tym Fritz-Julius Lemp. Dokładne okoliczności jego śmierci nie są jasne – utonął, prawdopodobnie próbując powrócić na swój okręt celem zatopienia; według relacji niektórych członków załogi U-Boota został podczas takiej próby zastrzelony przez członków grupy abordażowej. Pozostałych 32 oficerów i marynarzy dostało się do niewoli.

 

 

{{Przypisy}}