Krystyna Wazówna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
→Życiorys: dodano aparycję, związki miłosne i film Dziewczyna, która została królem |
||
Linia 50:
W 1689 przekazała obszerne zbiory [[rękopis|manuskryptów]] [[Biblioteka Watykańska|Bibliotece Watykańskiej]]. Została pochowana u boku [[papież]]y w [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|Bazylice św. Piotra w Watykanie]].
Jako niemowlę posądzano, że jest chłopcem. W dzieciństwie interesowała się zajęciami raczej uznanymi za chłopięce - jazdą konną, fechtunkiem czy polowaniami na niedźwiedzie<ref>{{Cytuj |autor = Frank N. Magill |tytuł = The 17th and 18th Centuries: Dictionary of World Biography |data = 13 wrześnie 2013 |wydawca = Routledge}}</ref>. Jako dorosła, Krystyna zachowywała się jak mężczyzna, siedziała i jeździła jak mężczyzna, a jadła i przeklinała jak żołnierz<ref>{{Cytuj |autor = Veronica Buckley |tytuł = Christina, Queen of Sweden: The Restless Life of a European Eccentric |data = 2004 |isbn = 9780060736187 |wydawca = HarperCollins}}</ref>. Ubierała się również po męsku przez większość życia. Zmieniło się to dopiero podczas jej pobytu w Rzymie. Sama Krystyna pisała o sobie w pamiętnikach nawiązując do [[Androgynia (psychologia)|androgyniczności]]<ref>{{Cytuj |autor = Christian von Zimmermann |tytuł = Frauenbiographik: Lebensbeschreibungen und Porträts" |data = 10 lipiec 2017 |wydawca = Gunter Narr Verlag}}</ref>.
Losy Krystyny zostały swobodnie potraktowane w filmie ''[[Królowa Krystyna]]''. Na epizodzie z jej życia oparł swój [[Krystyna (dramat)|dramat]] Aleksander Dumas.▼
Najbliższą jej przyjaciółką była [[Ebba Sparre]], z którą dzieliła "długotrwałą, intymną zażyłość"<ref>{{Cytuj |autor = A. Tangran |tytuł = Women in World History |data = 2000 |wydawca = Yorkin Publications |s = 722-729}}</ref>. Krystyna nazywała ją "Belle", uważała za czarującą i spędzała każdą możliwą wolną chwilę z ''la belle comtesse.'' Dzieliła się swoimi emocjami, wychwalając piękno i umysł oraz przedstawiała Ebbę jako osobę, z którą sypia między innymi ambasadorowi Anglii Whitelocke<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Louis Crompton |tytuł = Homosexuality and Civilization |data = 2009 |wydawca = Harvard University Press |s = 357–60}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Robert Aldrich; Garry Wotherspoon |tytuł = Who's who in Gay and Lesbian History: From Antiquity to World War II |data = 2002 |wydawca = Psychology Press |s = 292}}</ref>. Po wyjeździe ze Szwecji Krystyna pozostała w kontakcie ze Sparre pisząc do niej listy pełne pasji i wyznań miłosnych<ref name=":0" />. Współcześnie uważa się ją raczej za lesbijkę<ref>{{Cytuj |autor = Sarah Waters |tytuł = S Girton Girl on a Throne: Queen Christina and Versions of Lesbianism |czasopismo = Feminist Review. No. 46, Sexualities: Challenge & Change |data = 1994 |s = 41-60}}</ref>, chodź historycy spierają się co do tego. Jej związki z kobietami były dość jawne, jak na tamte czasy<ref name=":0" />, a do jej kochanek należały, oprócz Sparre, Gabrielle de Rochechouart de Mortemart, Rachel, kuzynka Diego Teixeira<ref>{{Cytuj |autor = Bernard Quilliet |tytuł = Christine de Suède |data = 4 czerwca 2003 |wydawca = Fayard}}</ref> czy śpiewaczka Angelina Giorgino<ref>{{Cytuj |autor = Paul Hofmann |tytuł = The Vatican's Women: Female Influence at the Holy See |data = 8 października 2002 |wydawca = St. Martin's Press}}</ref>.
Przez całe życie była otwarta i tolerancyjna na inne religie i wielokrotnie starała się wspierać potrzebujących - od Żydów w Rzymie, przez protestantów w Hiszpanii.
▲Losy Krystyny zostały swobodnie potraktowane w filmie ''[[Królowa Krystyna]],'' a jej romans z Ebbą stał się podstawą filmu ''[[Dziewczyna, która została królem]]''. Na epizodzie z jej życia oparł swój [[Krystyna (dramat)|dramat]] Aleksander Dumas.
== Przypisy ==
| |||