[[Renina]] (inaczej [[angiotensynaza]]) katalizuje przemianę białkowego angiotensynogenu w dekapeptyd angiotensynę I ('''AI''') zachodzącą w wątrobie. Sama angiotensyna I nie wykazuje żadnej aktywności biologicznej i jest wyłącznie prekursorem angiotensyny II oraz angiotensyny 1-7.
== Angiotensyna II (AII, AT) ==
Linia 26:
H<sub>2</sub>N-Val-Tyr-Ile-His-Pro-Phe-COOH
Heksapeptyd angiotensyna IV ('''AIV''') wykazuje najmniejszą aktywność biologiczną.
== Angiotensyna 1-7 ==
Istnieje także szlak, który powoduje przekształcenie angiotensyny I w dość słabo jeszcze poznaną angiotensynę 1-7. W przekształceniu tym uczestniczy enzym ACE2. Angiotensyna 1-7 ma działanie odwrotne do angiotensyny II - działa wazodylatacyjnie, zmniejsza uwalnianie hormonu antydiuretycznego i w konsekwencji obniża ciśnienie krwi. Ponadto angiotensyna 1-7 według dotychczasowych badań ma mieć działanie antyproliferacyjne, przeciwzakrzepowe oraz hamujące procesy włóknienia. Choć w warunkach fizjologicznych angiotensyna I przekształca się głównie w angiotensynę II to przy zablokowaniu tego przekształcenia, zwiększa się powstawanie angiotensyny 1-7.
Stąd też nowsze podejście do układu renina-angiotensyna-aldosteron zmierza w stronę dwóch przeciwstawiających się osi, opartych o podnoszący ciśnienie aldosteron II oraz obniżający ciśnienie aldosteron 1-7. Według tej koncepcji miałaby się wykształcać równowaga między oboma szlakami. Temat jest nadal przedmiotem badań.
