Komitet Obrony Robotników: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
m →Powstanie Komitetu: drobne redakcyjne |
||
Linia 7:
Organizatorzy akcji uznali, że dla efektywności ich działań konieczne będzie utworzenie formalnej organizacji, w skład której wejdą także osoby z uznanym autorytetem. Miało to pomóc koordynować dotychczasową działalność, a także chronić w pewien sposób uczestników akcji. We wrześniu 1976 [[Antoni Macierewicz]] i [[Piotr Naimski]], z poparciem Jana Józefa Lipskiego i [[Jacek Kuroń|Jacka Kuronia]], przekonali ostatecznie do tej idei większe grono osób.
Pomysłodawcą nazwy był najprawdopodobniej Macierewicz. 11 września 1976 roku [[Antoni Macierewicz]], [[Piotr Naimski]] i [[Wojciech Onyszkiewicz]] opracowali wstępną wersję dokumentu powołującego Komitet Obrony Robotników<ref>Grzegorz Waligóra, KOR-geneza, w: Biuletyn IPN 5–6, (76–77), 2007, s. 23.</ref>.Po spotkaniu w dniu 22 września 1976 14 sygnatariuszy ogłosiło tzw. '''Apel do społeczeństwa i władz PRL''', w którym stwierdzili, że w związku z represjami wobec uczestników protestów w Radomiu, Ursusie i innych miastach konieczna jest „solidarność i wzajemna pomoc” społeczeństwa. Dlatego zawiązali Komitet Obrony Robotników, którego celem miało być inicjowanie pomocy prawnej, finansowej i lekarskiej oraz informowanie o prześladowaniach. Komitet domagał się amnestii dla skazanych i aresztowanych i przywrócenie osób represjonowanych do pracy. Tekst apelu napisał Macierewicz, swoje poprawki wnieśli [[Jan Olszewski]] i Jan Józef Lipski, a ostatnie zdanie pochodziło od [[Jerzy Andrzejewski|Jerzego Andrzejewskiego]].
== Członkowie i współpracownicy ==
| |||