Sztuka konceptualna: Różnice pomiędzy wersjami

Konceptualizmem nazywamy kierunek w sztuce nowoczesnej, którego początki sięgają lat 60. Wtedy to w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] zaczął kształtować się styl, który był swoistą odpowiedzią na formalną i dekoracyjną estetykę [[Minimalizm (sztuki plastyczne)|minimalizmu]] oraz na sam przedmiot, który odgrywa pierwszoplanową, najważniejszą rolę w [[Pop-art|pop-arcie]]. Na zdefiniowanie konceptualizmu zdecydował się R. Atkins, który powiedział, że polega on na ''„sprowadzeniu sztuki do czystych idei, w które nie ingeruje żadne rzemiosło artystyczne„.'' Oznaczało to, że artyści konceptualni dają pierwszeństwo idei i jej transpozycji na dzieło sztuki. Uciekano często od tradycyjnych form przekazu takich jak obraz czy [[rzeźba]] (nie odrzucano ich jednak). Uważano, iż nie jest ważne samo dzieło sztuki, większą rolę przykładano do samego procesu twórczego, a swoje prace prezentowano w formie [[film]]ów, [[Fotografia|fotografii]], [[Inscenizacja|inscenizacji]], [[happening]]ów, [[Performance|performance-ów]], płócien wraz z zapisami słownymi lub matematycznymi wzorami mającymi wyrażać jakąś myśl. Przykładem jest koncepcja J. Dibetsa (1941-) – seria zdjęć przesuwającego się po podłodze promienia słonecznego. Rewolucja konceptualna lat 60. nie polegała jednak na zastąpieniu jednej techniki drugą, czyli malarstwa – akcją lub filmem i fotografią. Polegała na zastąpieniu sztuki jako przedmiotu, sztuką jako ideą. W tej koncepcji postać materialna dzieła jest drugoplanowa, a wszystkie techniki artystyczne są równorzędne, także malarstwo.

 

 

Konceptualizm można podzielić na dwa zasadnicze nurty: ''konstruktywistyczno-minimalistyczny'' oraz ''dadaistyczny''. Pierwszy inspirowany jest dokonaniami [[Bauhaus]]u i [[Konstruktywizm (sztuka)|konstruktywistów]], w tym nurcie dominuje prostota formy, syntetyczność, minimalizm form wyrazowych i warsztatowych. Drugi nurt wypływa z inspiracji ''antysztuką'' z kręgów [[dadaizm|dadaistycznych]], zwłaszcza [[Marcel Duchamp|Marcela Duchampa]]. Tutaj natomiast dominuje pierwiastek destrukcyjny, złośliwość, [[pesymizm|pesymistyczny]] ogląd kondycji ludzkiej.