|
== Służba w Wojsku Polskim ==
W 1919 był słuchaczem I Kursu [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego]] w Warszawie. Do 1 kwietnia 1920 służył w Oddziale III Sztabu Dowództwa [[Front Pomorski|Frontu Pomorskiego]]. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]] pełnił służbę w Dowództwie [[1 Armia (II RP)|1 Armii]]<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 14 lipca 1920 r., Nr 26</ref>, a od 10 lipca 1920 w Dowództwie [[8 Dywizja Piechoty (II RP)|8 Dywizji Piechoty]] na stanowisku szefa sztabu. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu [[podpułkownik]]a w „Inżynierii i Saperach, w grupie byłej armii gen. Hallera”. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale I [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego]] na stanowisku kierownika wydziału demobilizacyjnego<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 12 marca 1921 r., Nr 10, s. 407.</ref>, pozostając na ewidencji [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 Pułkupułku Piechotypiechoty]]<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.'', s. 83, 543.</ref>. W latach 1921-1922 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego [[oficer dyplomowany|oficera Sztabu Generalnego]] przydzielony został do Oddziału IV [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego WP]]<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 16 września 1922 r., Nr 33, s. 720</ref>. Następnie pełnił służbę w Oddziale III a [[Biuro Ścisłej Rady Wojennej|Biura Ścisłej Rady Wojennej]] na stanowisku szefa Wydziału Opisowego (Fortyfikacji), a od 1926 w Oddziale III Sztabu Generalnego<ref>''Rocznik oficerski'' 1923, s. 69, 873, 906.</ref>.
Od 14 grudnia 1927 do 9 stycznia 1929 dowodził [[4 Pułk Saperów (II RP)|4 Pułkiem Saperów]] w Sandomierzu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 29 listopada 1927 r., Nr 27, s. 347.</ref><ref>''Rocznik oficerski'' 1928, s. 572, 591.</ref>. Później pełnił służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych na stanowisku zastępcy szefa [[Departament Zaopatrzenia Inżynierii|Departamentu Zaopatrzenia Inżynierii]]<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 23 sierpnia 1929 r., Nr 15, s. 296.</ref>. Od 8 kwietnia 1930 do 10 sierpnia 1932 był szefem Kierownictwa Fortyfikacji w Sztabie Głównym<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 18 czerwca 1930 r., Nr 11, s. 211.</ref><ref>''Rocznik oficerski'' 1932, s. 247, 421.</ref>. W maju 1930 odbył staż w armii francuskiej, w czasie którego zapoznał się z obiektami fortyfikacyjnymi na [[Linia Maginota|Linii Maginota]].
10 sierpnia 1932, po likwidacji Kierownictwa Fortyfikacji, został przeniesiony do [[39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich|39 Pułkupułku Piechotypiechoty Strzelców Lwowskich]] w [[Jarosław]]iu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 9 grudnia 1932 r., Nr 13, s. 424.</ref>. Wyznaczenie na to stanowisko było w ocenie ppłk. Bagińskiego złośliwością ze strony ówczesnego szefa sztabu Głównego, gen. bryg. [[Janusz Gąsiorowski|Janusza Gąsiorowskiego]], który dwa lata później miał wpłynąć na szefa Biura Personalnego M.S.Wojsk., płk. [[Ignacy Misiąg|Ignacego Misiąga]], by nie wyznaczał go na stanowiska służbowe w [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych|Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych]], Sztabie Głównym bądź [[Wojskowe Biuro Historyczne|Wojskowym Biurze Historycznym]], lecz przedstawiał jego kandydaturę na stanowisko dowódcy pułku piechoty<ref>''Pismo ppłk. dypl. inż. Henryka Bagińskiego ...'', s. 50.</ref>. 8 kwietnia 1934 został przeniesiony do dyspozycji szefa [[Korpus Kontrolerów|Korpusu Kontrolerów]] z zadaniem kontrolowania oddziałów saperów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 7 czerwca 1934 r., Nr 11, s. 166.</ref>. W dyspozycji pozostawał przez pięć lat, do wiosny 1939, „co pół roku składając karty służbowe o przeniesienie na stanowisko liniowe w saperach i w piechocie, lecz bez skutku”<ref>''Pismo ppłk. dypl. inż. Henryka Bagińskiego ...'', s. 51.</ref>. W grudniu 1937 miał złożyć zażalenie do Prezydenta RP na postępowanie Ministra Spraw Wojskowych. Efektem złożenia zażalenia miała być rozmowa z kolejnym szefem Biura Personalnego M.S.Wojsk., płk. Marianem Chilewskim, w trakcie której miał mu złożyć propozycję awansu na pułkownika z jednoczesnym przeniesieniem w stan spoczynku. „Pomimo tego, że w 1921 wraz z Krzyżem Virtuti Militari V kl., Marszałek [[Józef Piłsudski|Piłsudski]] przyznał mi prawo noszenia tzw. «[[Znak oficerski „Parasol”|parasola]]» oficera strzeleckiego, to jednakże ani gen. [[Mieczysław Norwid-Neugebauer|Neugebauer]] ani gen. Gąsiorowski oraz inni tzw. Piłsudczycy z [[Polskie Drużyny Strzeleckie|P.D.S.]] nie mogli mi darować faktu, że z polityką Piłsudskiego nie solidaryzowałem się” i dalej „w chwili wybuchu wojny światowej w 1914 stanąłem w obozie antyniemieckim i tworzyłem polskie formacje wschodnie do walki z Niemcami, więc wykorzystano i ten fakt po [[Przewrót majowy|wypadkach majowych 1926]]”<ref>''Pismo ppłk. dypl. inż. Henryka Bagińskiego ...'', s. 53.</ref>.
Od Jubileuszowego Zlotu Harcerstwa w Spale, w 1935, aktywnie włączył się w działalność Kół Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość przy Naczelnictwie ZHP.
Dzięki staraniom gen. bryg. [[Mieczysław Dąbkowski|Mieczysława Dąbkowskiego]], 19 kwietnia 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Zaopatrzenia w Naczelnym Dowództwie Saperów. Pod koniec sierpnia 1939 został zastępcą naczelnego dowódcy saperów gen. bryg. Mieczysława Dąbkowskiego. Obowiązki na tym stanowisku pełnił w czasie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] do 17 września, kiedy to po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] przekroczył [[Granica polsko-rumuńska|granicę polsko-rumuńskąpolsko–rumuńską]] w [[Horodenka|Horodence]]. Po ewakuacji przedostał się do Francji, gdzie został przyjęty przez gen. [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]] do Sztabu Głównego i mianowany [[pułkownik]]iem.
Po [[Kampania francuska 1940|upadku Francji]] znalazł się w Anglii i pracował tam jako wykładowca w Centrum Wyszkolenia.
|
