Kioto: Różnice pomiędzy wersjami

Nowe miasto, {{nihongo|'''Heian-kyō'''|平安京|Stolica Pokoju i Spokoju}}, zostało siedzibą dworu cesarskiego w [[794]] r. na polecenie cesarza [[Kammu]], który zdecydował się opuścić [[Nagaoka|Nagaokę]], krótkotrwałą siedzibę dworu po porzuceniu [[Nara (miasto w Japonii)|Nary]]. Później nazwa miasta została zmieniona na ''Kyōto'' („Stolica”). Odtąd miasto nieprzerwanie przez ponad tysiąc lat było ośrodkiem wyrafinowanej, dworskiej kultury, raz tracąc, a raz zyskując rzeczywistą rolę stołeczną za sprawą zmieniających siedzibę siogunów, od 1192 r. rzeczywistych władców kraju.

 

 

Miasto w VIII w. zostało wzniesione na planie prostokąta o bokach 5 km (NS) i 4 km (WZ), pociętego regularną siatką ulic (teren obecnych dzielnic: Nakagyō-ku, Shimogyō-ku i Kamigyō-ku). Większe z nich zostały ponumerowane: północną granicą miasta była dzisiejsza Ichijō-dōri („Pierwsza ulica”), a południową – dzisiejsza Kujō-ōji („Dziewiąta aleja”). W układzie przestrzennym naśladowano starożytną chińską stolicę z okresu [[Dynastia Tang|dynastii Tang]], Chang’an (obecnie [[Xi’an]]), w zgodzie z tradycyjną chińską [[Geomancja (pseudonauka)|geomancją]], z Pałacem Cesarskim położonym na północy i zwróconym na południe. Orientacja Pałacu jest przyczyną, dla której Sakyō-ku („Lewa Stolica”) jest na wschodzie, a Ukyō-ku („Prawa Stolica”) – na zachodzie.