Cricot 2: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dr. rozszerzenia |
a gdyby tak cos rozwinac? |
||
Linia 1:
'''Cricot 2''' – polski [[teatr]] awangardowy, założony w [[Kraków|Krakowie]] przez [[Tadeusz Kantor|Tadeusza Kantora]] i [[Maria Jarema|Marię Jaremiankę]] w [[1955]] roku. Nazwa formacji pochodzi od wcześniej istniejącego teatru [[Cricot]]
==Historia teatru==
Inscenizacje były początkowo oparte na dramatach [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacego]],
Teatr Cricot 2 z powodzeniem występował w Polsce i za granicą. Największą popularność i uznanie Teatr Cricot2 zdobył realizacjami, które zapoczątkował spektakl ''Umarła klasa'' z 1975 roku. Ten wypracowany przez Kantora nurt teatralny określano terminem ''teatr śmierci''. Wkrótce po śmierci Kantora, po doprowadzeniu do wystawienia ostatniego dzieła pt. ''Dziś są moje urodziny'', teatr zaprzestał działalności.▼
▲Teatr Cricot 2
[[Image:Cricot 2 theater Cracow 1.jpg|thumb|270px|right|Krakowska siedziba teatru]]
Centrum dokumentacji teatru znajduje się w [[Cricoteka|Cricotece]].
==Program artystyczny ==
Teatr Cricot 2, mimo nawiązywania do tradycji formacji Cricot, miał w pełni określony program oddzielający go od jakichkolwiek klasycznych form teatralnych. Kantor był autorem wielu tekstów definiujących dążenia artystyczne swtorzonego przez siebie zespołu. Jednym z postulatów reżysera była konieczność wzięcia pod uwagę publiczności obecnej na spektaklach, i traktowanie jej jak pełnoprawnego uczestnika wydarzenia – nie oznaczało to jednak zniesienia dystansu między aktorami a obserwatorami. ''Autonomiczna logika'' spektakli teatru miała na celu m.in. stworzenie nowego rodzaju relacji między artystami a publicznością.
:''Teatr Cricot 2 wysuwa ideę teatru kształtującego się w pełni jako ''dzieło sztuki'', rządzące się swoimi własnymi prawami i usprawiedliwiające tylko własne istnienie, w przeciwieństwie do teatru pełniącego rolę służebną różnego gatunku, głównie w stosunku do literatury, staczającego się coraz bardziej w bezmyślną reprodukcję stanów życiowych, tracącego bezpowrotnie instynkt teatru, poczucie wolności tworzenia i siłę własnego wyrazu i działania.'' <ref>Tadeusz Kantor, ''Metamorfozy. Teksty o latach 1938 - 1974'', wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, str. 147. </ref>
==Spektakle==
*''Mątwa'', 1956
Linia 27 ⟶ 30:
** ''[http://ww2.tvp.pl/View?Cat=6660&id=332034 Dziś są moje urodziny]''
** ''[http://ww2.tvp.pl/View?Cat=6660&id=331938 Wielopole, Wielopole]''
==Przypisy==
<references/>
[[Kategoria:Teatry]]
|