Leki przeciwdepresyjne: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze prace, które były poświęcone lekom przeciwdepresyjnym, powstały w latach 50. XX wieku. W 1952 Delay i wsp. odnotowali przeciwdepresyjne działanie [[iproniazyd]]u (pochodnej [[izoniazyd]]u wykorzystywanego w leczeniu [[Gruźlica człowieka|gruźlicy]]). Stwierdzono, że wykazuje on działanie hamujące rozkład [[neuroprzekaźnik]]ów (współcześnie iproniazyd zaliczany jest do grupy [[Inhibitory monoaminooksydazy|inhibitorów monoaminooksydazy]] MAO). Następnie, w 1957 roku, w szwajcarskim szpitalu psychiatrycznym [[Roland Kuhn]] dokonał przełomowego odkrycia [[Imipramina|imipraminy]], pierwszego z [[Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne|trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych]]. Wprowadzenie ich do lecznictwa psychiatrycznego otworzyło nowe perspektywy pacjentom cierpiącym z powodu depresji i pozwoliło ograniczyć częstość stosowania [[Terapia elektrowstrząsowa|zabiegów elektrowstrząsowych]]. Późniejsze postępy w zakresie farmakoterapii depresji polegały na wprowadzaniu kolejnych leków, o bardziej ukierunkowanych mechanizmach działania, które ograniczały się do hamowania [[Wychwyt zwrotny|wychwytu zwrotnego]] określonych [[Monoaminy|monoamin]], przy mniejszym lub wybiórczym powinowactwie do [[receptory synaptyczne|receptorów synaptycznych]]. Pozwoliło to ograniczyć działania niepożądane, jakie obserwowano podczas terapii wcześniej stosowanymi lekami. Przykładami tutaj mogą być [[fluoksetyna]], wprowadzona w 1986, i [[wenlafaksyna]], wprowadzona w 1993. Przyjęło się określać takie leki mianem ''atypowych antydepresantów'' lub ''antydepresantów drugiej generacji''. Należy do nich większość obecnie stosowanych leków przeciwdepresyjnych{{r|Bilikiewicz|Kostowski}}. Aktualnie, leki przeciwdepresyjne należą do najczęściej stosowanych środków farmakologicznych. Dane pochodzące ze Stanów Zjednoczonych wskazują, że w 2013 leki przeciwdepresyjne były najczęściej przepisywanymi przez lekarzy lekami{{r|White}}. W wielu krajach zachodnich od lat 90. XX wieku odnotowuje się wzrost ilości osób korzystających z leków przeciwdepresyjnych. Wzrost ten przypisuje się m.in. czynnikom socjoekonomicznym, jak również częstszemu rozpoznawaniu zaburzeń psychicznych, rozszerzeniu wskazań do stosowania owych leków (zwłaszcza o zaburzenia lękowe) i zmniejszaniu się problemu stygmatyzacji osób korzystających z tych leków{{r|Spence|OECD}}.