Pesach: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwotnie Pesach – obchodzone jeszcze przed wyjściem Izraelitów z [[Starożytny Egipt|Egiptu]] – było świętem łączącym zwyczaj ludów pasterskich składających ofiary z pierworodnego baranka lub koźlęcia, z celebrowanym przez ludy rolnicze wiosennym Świętem Przaśników (hebr. ''Chag ha-Macot''), które z kolei wiązało się z cyklem odradzającej się przyrody oraz początkiem zbiorów jęczmienia i ofiarowania pierwszego chleba z nowych zbiorów{{r|żih|pwn}}. BiblijnyLiteralnie, biblijny przekaz wskazuje na datę 14 dnia miesiąca [[nisan]]<ref>3 Mojżeszowa rozdział 23 werset 5{{r|Kpł}}, wgdy przekładzieIzraelici Bibliiskładali Ewangelicznejofiarę EIB:z ''"⁽⁴⁾baranka, Otoa świętapo PANAzmroku i święte zgromadzenia, które będziecie zwoływalispożywali w oznaczonychgronie porach:rodzinnym '''⁽⁵⁾uroczystą Wwieczerzę{{r|żih}}. pierwszymZgodnie miesiącu,z czternastegożydowskim dniasposobem tegoliczenia miesiącaczasu, podowa wieczór,wieczerza będzieodbywała Paschasię dlajuż PANA.'''następnego ⁽⁶⁾dnia, Abowiem wjudaistyczna piętnastymtradycja dniunawiązując tegodo miesiącabiblijnego będzieopisu Świętostworzenia Przaśnikówświata dla(„I PANA.tak Przezupłynął siedemwieczór dnii będziecieporanek jedli- przaśnikidzień. ⁽⁷⁾ Pierwszego dnia zwołacie święte zgromadzenie. Nie będziecie podejmowali żadnej ciężkiej pracy.” ⁽⁸⁾– Przezkolejno: siedem dnipierwszy, będzieciedrugi, składali PANU wdzięczne darytrzeci.. Siódmego dnia zwołacie święte zgromadzenie.) Nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy"''.</ref>uznawała, gdyże Izraelici„dzień” składalitrwa ofiaręod zzmroku barankapoprzedniego idnia spożywalido wnastępnego groniezachodu rodzinnym uroczystą wieczerzęsłońca{{r|chabad1|chabad2}}. [[Księga Wyjścia]] wiąże zwyczaj składania ofiary z baranka i spożycie go z niekwaszonym chlebem ([[maca|macą]]) oraz gorzkimi ziołami, z boskim nakazem, który Izraelitom tuż przez ucieczką z Egiptu przekazali [[Mojżesz]] i [[Aaron (postać biblijna)|Aaron]]. Od tego czasu Pesach stała się świętem wyzwolenia z niewoli. Od czasów króla [[Ezechiasz (król Judy)|Ezechiasza]] Pesach stało się świętem pielgrzymim. Podczas głównych uroczystości, które gromadziły w [[Świątynia Jerozolimska|Świątyni]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]] tłumy pielgrzymów, [[lewici]] składali ofiary z baranków i odśpiewywano [[Hallel]]. W pozostałe dni uroczystości nazywano „Świętem Mac” (hebr. ''Chag ha-Maccot''){{r|żih}}. Od czasu zburzenia [[Druga Świątynia|Drugiej Świątyni]] w I w. zaprzestano składania krwawych ofiar{{r|pwn}}. W Biblii zachowane są liczne opisy święta: [[Księga Wyjścia|Wj]] 12; [[Księga Liczb|Lb]] 9,1–14; [[Księga Jozuego|Joz]] 5,10–12; [[2 Księga Królewska|2 Krl]] 23,21–23; [[2 Księga Kronik|2 Krn]] 35,1–19; 30-31; [[Księga Ezdrasza|Ezd]] 6,19–22{{r|Romejko}}.