Edmund Hauser: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Redukuję wywołanie Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
drobne redakcyjne Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 14:
|miejsce śmierci = [[Poznań]]
|lata służby = [[1885]]–[[1927]]
|siły zbrojne = [[Armia Austro-Węgier
|jednostki = Obóz Warowny „Toruń”<br />[[26 Dywizja Piechoty (II RP)|26 Dywizja Piechoty]]<br />[[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II|DOK II]]<br />[[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII|DOK VII]]
|stanowiska = dowódca pułku piechoty<br />dowódca brygady piechoty<br />dowódca obozu warownego<br />dowódca dywizji piechoty<br />zastępca dowódcy okręgu korpusu<br />dowódca okręgu korpusu
Linia 22:
|commons =
}}
'''Edmund von Hauser''' (ur.
== Życiorys ==
Linia 29:
27 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 12 z 04.02.1919 r.</ref>. Do lipca 1919 przewodniczący Komisji Etatów [[Ministerstwo Spraw Wojskowych|Ministerstwa Spraw Wojskowych]]. W lipcu 1919 powołany został na stanowisko szefa Departamentu Personalnego M.S.Wojsk. 14 stycznia 1920 objął dowództwo Obozu Warownego „Toruń”<ref>Dekret L. 1816 z 14 I 1920, Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 31.01.1920 r., s. 25</ref>. 1 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała podporucznika, „w grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”.
23 września 1921 został dowódcą nowo powstałej [[26 Dywizja Piechoty (II RP)|26 Dywizji Piechoty]] w Skierniewicach. W styczniu 1922 mianowany został zastępcą [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II|dowódcy Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie]]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. 7 listopada 1922 przeniesiony został na równorzędne stanowisko w [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII|Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu]].
1 grudnia 1924 Prezydent RP [[Stanisław Wojciechowski]] na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]] awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie generałów<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.</ref>.
W czasie [[Przewrót majowy|przewrotu majowego]], pod nieobecność dowódcy okręgu gen. [[Kazimierz Sosnkowski|Kazimierza Sosnkowskiego]], opowiedział się po stronie rządu i energicznie organizował dla niego pomoc, wysyłając już 12 maja do Warszawy wielkopolskie [[57 Pułk Piechoty Wielkopolskiej|57]] i [[58 Pułk Piechoty (II RP)|58
[[Józef Piłsudski]] zaliczył go do generałów „zawalidróg”. Z dniem 30 kwietnia 1927 przeniesiony został w stan spoczynku<ref>''Rocznik Oficerski Rezerw 1934'', Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 321.</ref>. Osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł.
| |||