Zofia Romanowiczowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
int. |
||
Linia 44:
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przebywała nadal w Radomiu, była łączniczką [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]]. Aresztowana przez [[gestapo]] w styczniu 1941 r. Więziona w [[Kielce|Kielcach]] i [[Pińczów|Pińczowie]]. W 1942 r. przewieziona do obozu koncentracyjnego w [[Ravensbrück (KL)|Ravensbrück]], a następnie [[Neu-Rohlau]] pod [[Karlsbad]]em, gdzie pracowała w fabryce porcelany. Po wyzwoleniu obozu przez wojska [[Stany Zjednoczone|USA]] przebywała we [[Włochy|Włoszech]], gdzie kontynuowała naukę w [[Porto San Giorgio]] w liceum założonym przez 2. Korpus Armii Polskiej. Publikowała w wydawanych tam periodykach polskich „Orzeł Biały”, „Ochotniczka”, „Kresowym szlakiem”. Służyła w Pomocniczej Służbie Wojskowej Kobiet. Była w tym czasie sekretarką [[Melchior Wańkowicz|Melchiora Wańkowicza]]. W numerze 36 „Orła Białego” z 1945 r. opublikowała nowelę „Tomuś” – podawaną przez nią za swój właściwy debiut pisarski.
Zdała maturę w 1946 r. Po otrzymaniu stypendium Polskiej Misji Katolickiej w [[Paryż]]u rozpoczęła studia na [[Uniwersytet Paryski|Sorbonie]] (kierunek filologia romańska; stopień ''licenciée es lettres'' uzyskała w 1949 r.). W 1948 r. poślubiła [[Kazimierz Romanowicz|Kazimierza Romanowicza]] (
W latach powojennych współpracowała m.in. z londyńskimi „Wiadomościami” (od 1946) i [[Kultura (miesięcznik)|paryską „Kulturą”]] (od 1954). Po 1956 r. publikowała okazjonalnie w periodykach krajowych, np. „[[Nowa Kultura (
W 1961 r. jej wiersze z okresu pobytu w obozie ukazały się w antologii ''Ravensbrück. Wiersze obozowe'' (wyd. [[Związek Bojowników o Wolność i Demokrację]]).
| |||