Serafin (Rose): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
fine |
||
Linia 9:
Eugene założył prawosławną księgarnię obok katedry Rosyjskiej Cerkwi prawosławnej poza Rosją w San Francisco, która była wtedy jeszcze w budowie. Z błogosławieństwem [[Jan z Szanghaju i San Francisco|św. Jana z Szanghaju i San Francisco]] wokół księgarni zawiązała się wspólnota prawosławnych wydawców księgarzy i wydawców, Bractwo [[Herman z Alaski|św. Hermana z Alaski]]. W 1965 Eugene został wyświęcony na lektora. W 1968 wspólnota zdecydowała się porzucić życie miejskie i założyć wspólnotę mnichów prawosławnych w odludnych rejonach północnej Kalifornii. Z pomocą finansową rodziców Eugene'a na szczycie góry Platina powstał monastyr i drukarnia, w której poowstawało czasopismo Rose'a ''The Orthodox Word'', ukazujące się już od 1964. W 1970 Eugene został "postrzyżony" na mnicha i przyjął imię "Seraphim", a w czasie pierwszych lat spędzonych w monastyrze pobierał nauki konieczne do zostania kapłanem prawosławnym. Mnisi weszli wtedy w konflikt z biskupem Antonim, który od początku przeciwstawiał się planom powstania monastyru, twierdząc, że "nie ma już eremitów". Mnisi odrzucali liberalizm szerzący się w latach 60. w całym chrześcijaństwie, dystansując się od autorytetu popularnych wtedy teologów prawosławnych. Wktrótce do ich wspólnoty przystąpiło wielu Amerykanów, powstawały związane z nią ośrodki duchowe a także monastyr żeński.
W 1977 mnisi przyjęli święcenia kapłańskie. Seraphim napisał wtedy kilka książek, m.in. ''God's Revelation to the Human Heart'' [''Objawienie Boże do serca ludzkiego''], ''Orthodoxy and the Religion of the Future'' [''Prawosławie i religia przyszłości''] i ''The Soul After Death'' [''Dusza po śmierci'']. Dzieła Serfaima i jego czaspismo były wydawane także po jego śmierci. Ich przekłady pojawiły się także w Rosji - krążyły w [[samizdat|samizdacie]], zostały oficjalnie wydane dopiero po upadku komunizmu. W 1982 zmarł z powodu ciężkiej choroby - według świadków wokół jego zwłoki nie wykazywały oznak rozkładu i unosił się wokół nich zapach róż, co - szczególnie w prawosławiu - uznawane jest za oznakę świętości. Wierni przydają mu tytuł "błogosławionego", oczekuje na kanonizację przez synod Cerkwi prawosławnej.
Był krytykiem instytucjonalizacji chrześcijaństwa, w czym przypominał rosyjskiego filozofa Sołowjowa. Przeciwstawiał się zwłaszcza zależności Cerkwi rosyjskiej od władzy. Głosił konieczność chrześcijaństwa zaangażowanego, był krytykiem liberalizmu i modernizmu. W jego nauce wyraźny jest aspekt eschatologiczny - uważał, że żyejmy u schyłku czasów, na progu "wielkiego odstępstwa", a pod wpływem liberalizmu w chrześcijaństwie kształtuje się nowa, synkretyczna religia nie mająca nic wspólnego z chrześcijaństwem prawdziwym i tradycyjnym. Chrześcijanie powinni więc być według niego przygotowani na prześladowania i "zejście do katakumb" - mówił, że "co zdarzyło się wczoraj w Rosji, jutro może zdarzyć się w Ameryce".
==Linki zewnętrzne==
*[http://www.fronda.pl/arch/13-14/058.htm Tadeusz Wyszomirski, ''Serafin Rose - prorok prawosławia w Ameryce'']
| |||